Voor de verandering weer eens een persoonlijk verhaal! Ik zag dat ik 2 jaar geleden schreef over de strijd met mijn gewicht. Ik woog toen zo’n 55-56 kg en was erg gefixeerd op aankomen. Hoe is het nu met deze strijd? Of is die strijd misschien inmiddels klaar? In deze blog vertel ik hoe het er nu mee is!
Nog even terug
In het kort ging het erom dat ik in 2014 bij een natuurvoedingsadviseur belandde met serieuze leverklachten, zoals de leveradenomen. Ik kreeg het advies te stoppen met koolhydraten en viel toen in een week 4 kg af. Top voor iemand die wil afvallen, maar niet voor mij! Op mijn dieptepunt woog ik nog maar 52 kg. Met een lengte van 1.72m is dat niet ok. Meer eten werkte niet, zelfs niet als dat ongezonde dingen waren, en tot eind vorig jaar lukte het nog steeds niet om boven de 55 kg te komen. Dit is een enorme strijd voor mij geweest. En mensen die dan zeggen dat ik eens wat meer moet gaan eten maken het echt niet beter. Vaak at ik meer dan zij zelf deden, dus eten deed ik eerder te veel dan te weinig.
Ineens kwam ik aan!
Rond de kerst van vorig jaar heeft iets mijn lichaam getriggerd om aan te komen. Ik heb nog steeds geen idee wat er gebeurd is, maar sinds die tijd ben ik aan gaan komen. Misschien door de kerstdiners en de daarop volgende suikerverslaving die terug kwam… Van de 55 kg die ik in oktober woog ging ik in december ineens naar de 58 kg en sindsdien ben ik aan het schommelen tussen de 57 en 59 kg! Dat is met mijn lengte een stuk beter idee.
Maar voel ik mij nu beter?
Psychisch voel ik mij nu beter, want ik pas meer in het “normale”. Mijn voorkomen is nu dus meer geaccepteerd heb ik het gevoel. Iedereen heeft tenslotte een buikje, dus “dat hoort”. Al is dat dan toch weer heel anders als ik even ergens ben waar juist veel sportieve mensen zijn. Dan voel ik mij juist weer een reus(je). Lichamelijk moet ik best wel wennen aan hoe mijn lichaam nu voelt. Alsof er weer van alles in de weg zit. Maar dat kan ook komen door de koekjes die ik sinds december weer minder goed kan laten staan. Daardoor blaast mijn buik zich vaak op en loop ik mijn buik weer de hele tijd in te houden… Wat totaal zinloos is en soms zelfs ook pijn doet. Het is opgezet door irritatie, dus de hele tijd inhouden voelt dan nog minder fijn dan het er maar gewoon laten uitzien alsof ik zwanger ben… Verder moet ik nu natuurlijk wel opletten dat het niet doorslaat en ik ineens weer aankom naar de 68 kg die ik ook wel gewogen heb (ja, echt waar 😉 ). Want dat is dan ook weer niet ok. Al vindt de BMI schaal dat wel ok… Maar je moet vooral bedenken waar je je zelf ok bij voelt! 😀
Dit ben ik op Hawaii. Ik heb weer billen! 😉 Ok, en een opgeblazen buik de hele vakantie door het andere eten, maar dat zie je hier niet. 😉 Hoe blij je kan zijn om weer een beetje billen te hebben haha.
Hoe nu verder?
Ik ben echt wel heel blij dat ik wat ben aangekomen. En nu is het wel de kunst om dit niet door te laten slaan en wel weer minder zooi te gaan eten. Mijn hoofdmaaltijden zijn altijd wel gezond hoor. Maar die koekjes tussendoor en taartjes op mijn werk die er sinds eind vorig jaar wat meer in sluipen moeten wel weer stoppen. Dan heb ik geen opgezette buik en voelt alles lekkerder. Ik heb ook niet het idee dat ik dan ineens weer enorm zal afvallen. Ik denk dat het gewoon constant blijft nu. Een nette 58 kg, zonder opgeblazen buik, is voor mij optimaal heb ik gemerkt!
Ik heb in deze tijd ook gemerkt wat suiker ook alweer met mijn lichaam doet. Ik heb dit lang heel weinig gegeten en nu ik dit weer meer doe merk ik pas wat het eigenlijk doet. Daarover later meer!
Heb jij problemen met je gewicht? Met afvallen of ook juist met aankomen? Hoe los jij dit op? Laat het weten! Dat vind ik leuk. 😀