We gaan naar Japan! Hieronder zie je de route die we gaan doen. In 19 dagen (inclusief vliegen) doen we 6 plaatsen aan. Geen gehaast, maar echt er zijn dus. We gaan van Tokyo, naar Hakone (uitzicht op Mt Fuji), Hiroshima, Kyoto, Nara en sluiten af in Osaka.

Waarom Japan? Sushi! 😉 En omdat het een hele andere wereld is dan in Nederland. En specifiek deze periode vanwege de kersenbloesem die dan in bloei staat.

Wat vast staat is een reservering in een onsen (warmwaterbad) in Hakone, een Samoerai demonstratie in Kyoto en we willen naar het zee-aquarium in Osaka. Verder ligt alles open, behalve dat we bepaalde dagen met de trein naar de volgende plek moeten, omdat we daar dan weer een nieuw hotel hebben geboekt.

Hier lees je mijn reisverslag, die een update krijgt als ik daar zin in heb en als de wifi goed genoeg is 😉 Ik typ alles op mijn telefoon, dus misschien maakt de auto correct er soms iets geks van en mis ik dat. Excuus alvast 😉

Japan rondreis route

Dag 1-2, Amsterdam > Helsinki > Tokyo

Om 7:30 reden we weg van huis, richting Schiphol. 3 uur van tevoren waren we op Schiphol en dit was ruim op tijd. De eerste vlucht ging naar Helsinki. Het zou een vlucht zijn van 2 uur. Maar omdat het karretje waarmee het vliegtuig werd weggeduwd van de gate niet kwam duurde dit veel langer. Ook deed de brug van de gate in Helsinki het niet, dus moest er een trap geregeld worden, maar dat duurde ook heel lang. In plaats van 15:15 kwamen we om 16:30 aan in Helsinki (uur later dan NL), in de sneeuw! Bijna 4 uur hebben we dus in dit vliegtuig gezeten. Nog wel ruim op tijd voor de vlucht naar Tokyo gelukkig.

Vanuit Helsinki zouden we 17:45 vertrekken. Dit werd 19:00. Het wegduwkarretje bij de gate kreeg het vliegtuig niet van zijn plek, omdat het te glad was (er lag best een laag sneeuw en het sneeuwde ook nog). Toen we eindelijk in beweging waren moesten we nog in de rij om het vliegtuig ijsvrij te maken en dit duurde ook heel lang. Tot ongenoegen van de piloot ook. Verder hadden we tegenwind, dus ook daardoor nog een half uur extra. Totaal duurde het zitten in het vliegtuig 15 uur… Geen minuut geslapen en alles waar ik het afgelopen jaar last van had speelde weer op.

Van te voren moesten we allerlei formulieren invullen om de trotse bezitter te kunnen zijn van een screenshot en 2 qr codes. Daarmee zouden we super snel door de douane enzo zijn. We hebben 1,5 uur in de rij gestaan….. Ik dacht regelmatig dat ik niet goed werd. Het was onwijs warm en ik had al 24 uur niet geslapen en door de duizeligheid die ik de afgelopen maanden had ben ik ook soms nog wat misselijk (is normaal, ben naar de KNO arts geweest). Het was vreselijk. We hebben wel een pooldiploma gekregen, omdat we over de noordpool vlogen. Dat dan weer wel. 😉

De transfer zou 1,5 uur na landen op ons wachten. Die tijd was allang voorbij. Maar ze stond er toch nog te wachten! Ik was zo blij😄 Na nog een uur de taxibus waren we dan eindelijk bij het hotel, om 18:00 ’s avonds.

Bij de 7/11 supermarkt onder het hotel kochten we wat sushi dingen en we gingen daarna vroeg slapen. We zaten in Lotte City hotel Kinshicho met uitzicht vanaf 10 hoog op een hoop lampjes van de stad.

Dag 3, Tokyo

We hadden geen wekker gezet, maar werden voor 9:00 wakker en gingen er toen uit. Vandaag moesten we wat dingen regelen. Bij de 7/11 kochten we een broodje en die aten we op in het parkje naast het hotel. Met bloesem! Jeee, dat is in ieder geval al gelukt. 😉

In onze (vrij minimale) voorbereiding hadden we gezien dat het handig is om een Suica card te kopen voor het ov en betalen in machines op straat en supermarkten. Die wilden we halen, dus gingen we naar het station. Bij de metro konden we het niet vinden, daar konden we alleen een Pasmo card kopen, maar die wilde ik niet. Bij het JR trein station waren wel de machines die ik op de filmpjes had gezien en hier konden we voor ons allebei een Suica card kopen. Missie 1 geslaagd.

Met de Suica card in handen gingen we met de metro naar het Tourist Information Center. We dachten dat dat handig was. Dit stond ook in de papieren van de reisorganisatie die voor ons alles geboekt heeft. Maar eigenijk werden we hier niet veel wijzer. Misschien hadden we ook geen duidelijke vraag.

Vervolgens gingen we door naar Shinjuku station om daar de voucher om te wisselen van de JR treinpas, nadat we weer even wat te eten haalden. Hiermee kunnen we een week onbeperkt treinen en dat is handig voor de week die eraan komt vanaf dag 5 op onze route.

Hier stond weer een lange rij. Toen ik iemand zag die op de grond ging zitten deed ik dat ook, terwijl Frank in de rij bleef staan. Na 3 kwartier werden we eindelijk geholpen. Het plan was om ook meteen de treinen te reserveren waarbij dat kon. Eigenlijk zei de man aan de balie dat vanwege de drukte hij maar 1 trein kon reserveren. Maar toen we ons schema van de reisorganisatie lieten zien, in Engels en Japans gemaakt, was hij wel heel blij leek het en heeft hij toch alle reserveringen in 1 keer gedaan. Dank aan Passaat reizen voor dit schema 😉 Missie 2 ook geslaagd.

De formaliteiten waren eindelijk allemaal geregeld, inmiddels was het al 14:30. Onze eerste toeristische stop deze dag was het Metropolitan Government gebouw. Vanaf de 45e verdieping hadden we uitzicht over Tokyo, na weer een rij van een half uur (Japan is net de Efteling of Disney, net zo’n fan van rijen).

Hierna gingen we naar Tokyu hands, een soort groot warenhuis. Geinig om even door te lopen.

Tokyo is een drukke stad, maar toch voelt het niet zo druk. Het is niet zo chaotisch als in bijvoorbeeld Rotterdam. En iedereen geeft je de ruimte. Mondkapjes zijn hier nog erg populair en zo nu en dan wordt je temperatuur gemeten. Maar gelukkig zijn de kapjes vanaf 13 maart niet meer verplicht! Het is nu een eigen keuze en Japanners (anders Aziaten ook) vonden dat voor c0r0na al fijn, dus dat blijven ze doen. Wij niet. 😉 De meeste andere toeristen ook niet.

Door naar de Meiji shrine, waar we eerst een rondje door het park liepen, met een snack van Family market voor onderweg. Daarna door naar de shrine zelf. Mooi oud bouwwerk. Het begon hier wat te druppen en het ging bijna dicht, maar sowieso ben je hier geen uren bezig.

Met de metro gingen we naar de Rainbow bridge. Het was inmiddels al donker, maar terwijl ik had gelezen dat de brug verlicht zou zijn was er niks te zien. Ik zal het wel verkeerd gelezen hebben ofzo.

We gingen terug naar het hotel met de metro. Het was al laat en het begon behoorlijk door te regenen. De rest van de dag was het super lekker weer, met zelfs een tijdje alleen in onze korte mouwen.

Vlakbij het hotel zitten ook een stel restaurants en we vonden een sushi restaurant met een treintje waarmee de bordjes naar de tafel werden gebracht. Super grappig en heerlijk! Veel meer vis dan rijst, niet te vergelijken met NL, waarbij het toch vaak vooral rijst is. Ook de smaak is heel anders. Op de vis hoef je bijna niet te kauwen, zo zacht is het.

Met een volle buik gingen we slapen.

Dag 4, Tokyo

Vandaag gingen we wat eerder uit bed dan gisteren. Wel hetzelfde recept voor het ontbijt. Klein broodje van de 7/11 en in het park opgegeten. Daarna gingen we met de bus naar de Senso-ji tempel. Een grote roodbruine tempel in Tokyo, met ervoor een laan met permanente kraampjes met winkels. Het zag er mooi uit zo bij elkaar, met ook hier bloeiende bloesem. Er omheen ligt ook een tuin, waar van alles ook groeit en er zwemmen veel koikarpers in de vijver. Bij de kraampjes hebben we nog wat gegeten, geen idee wat het was, maar het was lekker 🤭

Vervolgens gingen we de metro weer in, nu richting Ueno park. Hier was heel veel bloesem. Heel veel mensen ook, maar dat krijg je als je met het bloesemseizoen wilt.

Met de metro gingen we weer door, naar het Imperial palace. De tuin had ook wat bloesem, daar was ook een donker roze variant. De muren rond het Imperial palace waren heel mooi gebouwd met enorme stenen. Verder was de tuin niet heel bijzonder. Maar het Imperial Palace konden we zo niet zien! We liepen er weer uit en eromheen en zo zagen we dat er een speciale ingang is voor een straat die langs het Imperial Palace loopt. Ik vraag mij nu nog steeds af of we het wel echt hebben gezien. We zagen wel een gebouw, maar of het dat nu echt was? Ik vond het niet mooi. We waren al wel een beetje uitgelopen en hadden dit overgeslagen als we van tevoren hadden geweten wat we zouden zien.

Inmiddels was het alweer ruim lunchtijd. Bij het metrostation zaten veel restaurants. We hebben er eentje uitgezocht waar ze noodles hadden. Ik had noodles soep met garnalen en groenten. Het was heerlijk! Gelukkig hadden ze hier wat Engels op de menukaart staan. Dat is zeker niet overal zo!

Met een volle buik gingen we de metro weer in. Dit keer naar Shibuya crossing. Het drukste kruispunt ter wereld, met zebrapaden kriskras over de kruising. Nog even een filmpje van het oversteken gemaakt natuurlijk (te groot om te uploaden hier met de WiFi hier).

Daarna liepen we nog langs wat winkels, maar we waren eigenijk een beetje uitgelopen, dus we waren er al snel klaar mee. De hele dag trouwens zonder jas in korte mouwen gelopen!

’s Avonds liepen we weer in de buurt van het hotel richting restaurantjes. Je ziet regelmatig vitrines waarin van plastic is nagemaakt wat ze op de kaart hebben staan. Zo kan je zien wat je krijgt. Ziet er echt grappig uit.

We kwamen uit bij een restaurant met dumplings. Ze spraken amper Engels, maar iemand naast ons aan een tafeltje hielp ons. Hij zag dat we niet wisten hoe het werkte. Niemand had ons verteld dat we met de tablet moesten bestellen. We kozen voor een combimenutje. Garnalen of rund in een sausje, met een soepje, rijst en 4 dumplings. Het kwam toch nog goed en het was heerlijk!

’s Avonds maakten we onze koffers alvast klaar voor de reis van morgen naar Hakone en lazen we nog wat. We waren best wel kapot, dus gingen op tijd slapen. Onze voeten zijn het niet gewend om meer dan 20.000 stappen per dag te zetten en we hebben nog een jetlag. Maar ik ben blij dat mijn bekkenbodem zich tot zover goed houdt en ik alleen soms wat duizelig ben!

Dag 5, Tokyo > Hakone

Gisteren was ik op zoek naar “gekke” winkeltjes of cafés, maar kon het niet vinden. Na wat Googlen vond Frank de “Tokyo Character Street”. Dit bleek te zitten onder Tokyo Station. Hier moesten we ’s middags toch zijn voor de trein naar Hakone, dus konden we mooi in de ochtend alvast checken waar we moesten zijn.

Eerst op zoek naar het perron waar vandaan de Shinkansen (hogesnelheidstrein) weg zou gaan. In het reisplan hadden we 20 minuten overstaptijd. Dit hadden we echt noooooit gered als we hier met onze koffers hadden gelopen en het in 1 keer hadden moeten vinden hahaha. We moesten 2 keer vragen welke kant we op moesten. Wat een chaos op Tokyo station! Niet te doen.

Toen we het uiteindelijk vonden konden we door naar de Character street. Meer dan 20 winkels met schreeuwerige winkels, zoals Pokemon en andere karakters die in Japan populair zijn. Bij sommige winkels stond een rij om naar binnen te kunnen. Bizar druk! Ik had gevonden wat ik zocht, maar ik vond niks om te kopen (ik ging echt niet in de rij staan, dus heb waarschijnlijk de leukste winkels gemist) en ik was helemaal overprikkeld… Duizeligheid was meteen weer terug. Tja.

We gingen snel weer terug richting hotel en haalden onze koffers op en kochten wat dingen voor de lunch.

Ruim op tijd reden we met de trein weer richting Tokyo station. Dit keer met de kennis van waar we heen moesten, dus op het gemak. 45 minuten te vroeg waren we bij de goede trein, bij de goede wagon. Veel beter dan zo te moeten rennen, omdat we eerst echt niet wisten waar we heen moesten. Een beetje vooronderzoek was dus wel een goede keuze.

Wat leuke weetjes tussendoor:

  • Het is waar dat ze hier echt heel slecht Engels kunnen. En mijn Duolingo skills Japans zijn ook echt niet genoeg
  • Wc’s hebben een sproeisysteem, zodat je niet hoeft af te vegen met wc papier. Ik heb het nog niet durven proberen…
  • Wc’s hebben ook vaak een vogelgeluid of ze beginnen al met doorspoelen als je net zit. Voor privacy… Dan horen anderen niet jouw geluiden. Ook publieke wc’s zijn vaak zo luxe
  • Ze zijn hier fan van rode bonen pasta. Overal stoppen ze het in.

Met de Shinkansen reden we naar Odawara, super snel en veel beenruimte. Koffers gingen op de rekken boven de stoelen. Daarna met een lokaal treintje door naar Hakone. We moesten wel staan, maar we hoefden er niet in gepropt te worden, zoals wel eens op filmpjes te zien is. Daarna nog met een bus voor 10 minuten en toen waren we op onze bestemming.

Twee nachten een echt Japans hotel, een Ryokan. Ryokan Shiunso. Een kamer met balkon. De reisorganisatie had ons erop gewezen dat we een onsen, een bad van een warmwaterbron, konden reserveren voor ons samen. Normaal is man en vrouw gescheiden. Dit hadden we gedaan, dus konden een uurtje na aankomst meteen daarin.

In de kamer lag een Japanse outfit klaar, een Yukata. Die hoor je in de ryokan aan te doen. Een omslagdoek, met brede band om het bij elkaar te houden. En sokken met je grote teen gescheiden van de rest. Ik zat daardoor de hele tijd in mijn hoofd met het deuntje van de Ninja turtles haha. Turtle power!

De onsen dus. 50 minuten mochten er weer gebruik van maken, gezellig samen. Heel warm water! Lekker buiten, goed om even de spieren te ontspannen.

Eten is inbegrepen en kregen we ook geheel in Japanse stijl en op de kamer. Allemaal losse dingetjes. Sushi, sashimi, noodles, rijst, soepjes en ondefinieerbare dingen. En natuurlijk ook in de Japanse kleding en op de grond. Sommige dingen waren lekker, maar sommige dingen ook best wel vies. 😉

Na het eten kwam er iemand in Speedy Gonzalez tempo alles afruimen, tafel aan de kant en 2 dunne matrasjes op de grond gooien, met een heel apart dekbed erop en een kussen en hij was weer weg.

Deze dag vond ik behoorlijk intens. Tokyo station, veel treinen, een bus, geen idee van wat ons overkwam met het eten en het ombouwen naar een bed. Maar we zijn nu wel lekker in de bergen, uit de stad.

Dag 6, Hakone

Al snel toen ik ging liggen voelde ik mijn heup de grond raken… Maar ik zag dat er nog matrasjes lagen voor een derde persoon, dus legde ik een derde matras onder de twee die er lagen en toen lag het wel aardig!

Om te kunnen ontbijten zouden ze de kamer weer komen verbouwen naar het tafeltje met “stoelen”. Daarvoor deden we de yukata weer aan en zetten we 20 minuten voor ontbijttijd (7:30) de deur open, zoals was aangegeven. En inderdaad kwam er ineens iemand binnen om in rap tempo de kamer weer te verbouwen. Multifunctionele kamer. 😉 Niet snel daarna kwam het ontbijt en konden we eten.

Vanaf 13 maart hoeven er in Japan geen mondkapjes meer gedragen worden. Het was al nooit verplicht, alleen sterk aanbevolen, waardoor iedereen het wel deed. Ik was zo blij toen het nieuws kwam dat het nu echt een eigen keus werd! Japanners lopen er vaak nog wel mee, maar wij doen het niet. In dit Japanse hotel doen we het wel. Omdat ze het toch wel fijn vinden als het wel gedaan wordt en omdat dit een echt Japans familiehotel is passen wij ons in dit geval aan. Zodra we buiten stonden ging deze dus wel weer af.

Het ontbijt kwam. Een gebakken vis, wat rauwe vis, een omeletblokje, wat ondefinieerbare dingen en miso soep. Dat laatste raakte ik sowieso niet aan. Die lucht! Gatverdamme. Ze zijn ook fan van een blok tofu, niet gebakken, alleen super smerig. Ik snap niet waarom je dit zou willen eten. Ik had wat moeite hiermee, zeker zo in de ochtend. Toch had ik wat dingetjes op, als ik honger kreeg was er op iedere plek wel weer wat te eten.

Na het ontbijt deden we onze eigen kleren weer aan en reden we met bus richting Hakone Yumoto station (5 minuten ofzo), waar we de dag ervoor aan waren gekomen. Plan voor vandaag was een rondje door de omgeving van Hakone. Met hopelijk ook uitzicht op Mt Fuji, het symbool van Japan!

De eerste stap was een trein naar Gora. Deze ging recht de bergen in. We zaten midden in de spits, dus we moesten staan. Zo duurde de rit drie kwartier, heel langzaam reed de trein omhoog. Harder kon hij niet. Het was een hele mooie rit door de groene bergen. Omdat een trein geen scherpe bocht kan maken en de helling stijl was zijn we ook drie keer heen en weer gestoken. Twee keer op een random plek en 1 keer op een station. Daarna reden we dus ineens de andere kant op. Dat was wel grappig.

Toen we bij Gora aankwamen konden we meteen de cable car naar Sounzan in stappen. Die ging heel steil tegen de berg aan recht omhoog. De stoelen waren dus trapsgewijs gezet. Al moesten wij ook hier weer staan.

Vervolgens was er een kabelbaan met karretjes die onder een kabel hangen. Hiermee gingen we 1 station naar boven, naar Owakudani. Toen we over een bergrandje kwamen hoorde je ineens iedereen ôôôh. Want ineens lag daar Mount Fuji vol in zicht! Zo gaaf! Heel vaak ligt hij achter wolken verscholen, maar nu had alleen de top bewolking, wat juist een mooi beeld gaf. Ook was uitzicht op gaten in de grond waar zwavelgas uit kwam. Vakantie is geen vakantie zonder rotte eieren geur. Zo vies! Op de een of andere manier hebben we dit iedere verre vakantie wel een keer 🙈.

Rond dit station liepen we wat rond, de zwavelgaten toch wat beter bekijken, de gekte rond zwarte eieren (gekookt in zwavel) en natuurlijk Mount Fuji! We maakten mooie foto’s, met kabelbaantje op de voorgrond. Owja het was trouwens een heerlijke 24 graden! Het grootste deel van de dag liepen we in alleen een shirt.

Vervolgens gingen we met de kabelbaan weer naar beneden, naar Togendai, waar we wat aten met uitzicht op het meer een de piratenboot, waar we later op zouden gaan.

We hadden hier een Hakone free pass voor 3 dagen, waarmee we de dag ervoor naar het hotel konden en deze dag dus een rondje door het gebied konden maken en de volgende dag weer terug naar het JR station. Heel handig.

Na de lunch liepen we naar de boot. Een piratenschip wordt gebruikt voor de rondvaart over het meer. Geen idee waarom, maar grappig is het wel natuurlijk. Normaal kan je dan ook Mt Fuji zien, maar inmiddels was het bewolkt geworden en wat het dus niet meer te zien. We hadden ’s ochtends echt geluk gehad!

Hier en daar is er in deze omgeving nog wel wat bloesem te zien. Opvallend is dat de witte bloesem wat op is hier, maar dat er donkerder roze opkomt nu. En ook bloemen met een mix van wit en roze. Verschillende soorten bloesem komen wat eerder en later in bloei.

Aangekomen aan de andere kant van het meer, bij Motohakone-ko, gingen we eerst even koffie en groene thee drinken, even lekker zitten.

Daarna liepen we naar de torii. Deze staat met zijn pootjes in het water. Er stond een enorme rij van mensen die een foto wilden van zichzelf voor dat ding. Voor een foto die iedereen maakte wilden wij niet in de rij. Ik ben naast het begin van de rij gaan zitten en heb zo omhoog een foto wanneer mensen wisselden. Ding op de foto, zonder mensen. Hoppa hihi 😉

Achter de torii een paar trappen omhoog stond nog de mooie rode Hakone shrine. Onderweg naar boven waren ook boogschutters aan het oefenen. Die maakten er ook een beetje een showtje van, dus dat was leuk om even te kijken. Ik vond dit een mooie shrine. Wat bij allemaal kan en dus ook hier weer is het kopen van allerlei geluksbelletjes en -amuletten. En je kan getalletjes uit een koker trekken en dan een bijbehorend gedichtje of spreuk pakken. Dit had ik in Tokyo al ergens gedaan.

We liepen weer terug naar het busstation om met de bus naar het open air museum van Hakone te gaan. Zo hadden we een mooi rondje gemaakt. Het duurde best lang, veel bochten en we moesten staan, op elkaar gepropt. Niet lekker, maar lopen was ook geen optie.

In dat museum staan allemaal grote beelden, in een mooie tuin en er zijn binnen wat kleine dingen. Ik had dit veel voorbij zien komen, dus we gingen er ook even kijken. (Tippie als je nog gaat, met de Hakone free pass krijg je 200 yen korting pp!)

Echt een leuk museum bij mooi weer. We waren wel een beetje uitgelopen vandaag, dus na een uurtje ofzo gingen we richting hotel. De bus was weer druk en Frank moest staan. Niet lekker als je voeten al zo gaar zijn. Rond 17:15 waren we terug in het hotel, mooi op tijd voor het eten om 18:00.

Het avondeten vond ik dit keer beter te doen dan gisteren. Heerlijke sushi en sashimi en gebakken stukjes biefstuk die echt heerlijk was. De soepen heb ik niet aangeraakt, ik zat toch niet te wachten op weer zo’n vies blok tofu en van de lucht alleen werd ik al misselijk. Dekseltje erop gehouden dus en niet meer naar gekeken.

Na het eten werd de kamer weer verbouwd tot slaapkamer en gingen we na wat lezen over Hiroshima weer slapen, ik weer met een extra matrasje 😉

Dag 7, Hakone > Hiroshima

Dag 7 was vooral een reisdag. Ruim 700 km van Hakone naar Hiroshima, maar dan in 4 uur treinen. Dat schiet lekker op. Bussen zijn niet zo stipt op tijd als treinen en metro’s, dus we namen een bus ruim op tijd naar het treinstation waar we 2 dagen eerder ook waren aangekomen. Natuurlijk niet voordat onze kamer weer was omgebouwd en we ontbijt hadden gekregen. De soepen heb ik wederom niet aangeraakt, de rest was goed te doen.

We maken de trein naar Odawara, zodat we weer op de Shinkansen lijnen uitkwamen waar we 2 dagen eerder waren gebleven. We waren er een uur te vroeg, maar hadden dus lekker de tijd om nog wat te eten te kopen voor in de trein en rustig naar het goede perron te zoeken tussen alle mensen.

De eerste Shinkansen ging naar Shin-Osaka. Deze duurde 2,5 uur. In alle Shinkansen hebben we gereserveerde plekken, dus we waren gelukkig zeker van een zitplek en de koffers pasten in de vakken boven de stoelen, dus we hadden alle ruimte.

Op Shin-Osaka hadden we vanaf 12:30 een uur overstaptijd. Mooi genoeg tijd om een sushibox uit te kiezen om te eten voor lunch in de tweede trein! We kozen er eentje (allebei 1) met allerlei sushi dingetjes, zalm, garnaal en witvisjes waar we geen idee hadden wat het was. Niet zo lekker als vers in een restaurant, maar toch heel prima! Deze tweede trein duurde 1,5 uur en toen waren we om 15:00 in Hiroshima.

Onze hotels liggen eigenijk allemaal dicht bij de treinen waar we aan komen en deze laag ook op een paar minuten lopen, het Green Rich Hiroshima hotel. Heel net hotel, met ook een onsen, dus misschien gaan we daar nog in, al is dit wel mannen en vrouwen gescheiden.

Na wat rondkijken op Google Maps zagen we een yakitori restaurantje in de buurt. Een klein ding, maar ze hadden gelukkig nog net plek aan de bar. Zo konden we zo de keuken in kijken. Het eten was heerlijk! Verschillende spiesjes kon je bestellen, verschillende rondes. De bediening kwam ook langs met een Japans spelletje. We snapten niet veel van wat er gebeurde, maar we hadden 2 blikjes bier gewonnen om mee te nemen. Helemaal prima! 😄

Achteraf hebben we wel veel te veel betaald… We hadden iets besteld wat relatief duur was, maar dat was op. En nu denken we dat dat niet van de bon is gehaald. Maar op het moment van afrekenen dacht ik wel er klopt iets niet, maar door de taalbarrière wist ik niet of ik er iets van moest zeggen. Komt niet op 10 euro te veel dat we hebben betaald, nouja prima. Hebben zij een goede avond en of wij 25 of 35 euro betalen, is jammer, maar maakt niet zoveel uit.

Dag 8, Hiroshima (Miyajima eiland)

Vandaag was een dagje de natuur in! Met de JR trein en dus inclusief in de JR pass die we een week hebben gingen we in een half uur richting Miyajima eiland. Daar namen we de JR ferry en waren we op het enorm groene eiland. Bloesem is er trouwens nog steeds, al is het hier al een stuk minder aan het worden.

Het ding op dit eiland is de rode o-torii gate die bij vloed in het water staat en bij eb in de modder. Toen we aankwamen stond hij met z’n voetjes in het water dus gingen we eerst die kant op. Het is 16,6 m hoog en een enorm ding om zo uit het water te zien rijzen.

Op dit eiland lopen hertjes rond, die schijnbaar erg brutaal zijn. Maar we zagen dat ze zich ook wel gewoon laten aaien. Verder liggen ze gewoon een beetje en lopen wat rond.

Na de poort gezien te hebben gingen we naar de top van het eiland met een kabelbaan. Terug naar beneden gingen we lopen, dus we kochten een enkele reis ticket. Vanaf de kabelbaan moesten we nog een half uur omhoog lopen, tot 535 m boven de zeespiegel. Het was zo’n 25 graden dus dat wat wel even afzien. Maar boven aangekomen hadden we mooi uitzicht over de baai en Hiroshima. Het was het waard dus!

We gingen dus lopend naar beneden, wat voor ons beiden best intens voor de knieën was. Maar het is gelukt, het was heel mooi en super rustig, omdat de meeste mensen weer naar beneden gingen met de kabelbaan. Heerlijk even!

Beneden kwamen we na 5 kwartier naar beneden trappen lopen uit bij de Daisho-in tempel. Een hele mooie tempel met verschillende gebouwen. En een heel leger aan kleine boeddha’s langs een pad met mutsjes op. Zo leuk, hiervoor kwam ik stiekem eigenlijk ook naar dit eiland. 😉

Toen we hier uitgekeken waren was het alweer tegen half 3 en we hadden nog niet geluncht. Maar we waren weer in de bewoonde wereld, dus dan is eten nooit ver weg. Ik had een okinomiyaki stick (kom ik later op terug) en Frank een kipspies. Dat ging er wel in.

Inmiddels was de poort met zijn voetjes alleen in de modder, omdat het eb was geworden. Ook leuk, maar omdat er dan een soort mierenhoop van mensen onder loopt is het toch leuker als hij in het water staat.

Verder hebben we hier nog wat winkels bekeken en door de straatjes gelopen. Ik kocht een portemonneetje met hertjes en kraanvogels erop, in Japanse stijl, zoals je kimonos ook veel ziet. Nodig voor al het kleingeld hier. 😉 En we kochten een soort mini handdoekje. Daar loopt iedereen hiermee, omdat de wc’s nooit iets hebben om je handen af te drogen. Iedereen heeft fijn eigen doekje. Nu hebben wij er ook eentje! Met de zwaaiende kat erop in allerlei varianten. 16:45 namen we de ferry en de trein weer terug naar het hotel.

’s Avonds gingen we op zoek naar een restaurant met okinomiyaki, want dat is een ding hier en moet je gegeten hebben als je in Hiroshima bent. Daar luisteren wij dan natuurlijk naar. 😉 Het is eigenlijk een pannenkoek, met veel kool, noodles, een ei en in ons geval spek en garnalen. Dat alles op elkaar als een dikke omelet/pannenkoek. De Lonely Planet gaf een plek aan waar 25 van die bakplaten bij elkaar zaten en daar ga je dan omheen zitten. Het was even zoeken naar een plek, maar het was leuk om zo voor je neus de bakplaat te zien en het was lekker!

Terug in het hotel vulde ik dit verslag aan en gingen we weer slapen.

Dag 9, Hiroshima

Deze dag bleven we in Hiroshima. We ontbeten eerst op het gemak bij een restaurant op het station. Ik had een salade met toast en Frank french toast. Het was allebei niet veel, maar ook wel maar minder dan 5 euro pp, inclusief koffie of thee, dus logisch dat het niet veel was.

Na het eten namen we een bus naar het Peace Memorial Museum. Een museum over de aanval met de atoombom in 1945 door Amerika op Hiroshima. Heel indrukwekkend. Gevonden kleding en andere voorwerpen werden getoond en verhalen van nabestaanden en overlevenden waren te lezen. Heel beeldend, met foto’s en schilderijen gemaakt door de mensen zelf die erbij waren of aan de hand van verhalen. We liepen hier ruim 1,5 uur.

Veel mensen kregen juist ook in de jaren na de bom klachten. Zo is er een verhaal van een meisje dat 2 was toen de bom viel, maar 10 jaar later leukemie kreeg als gevolg van de straling die er vanaf kwam. Zij had gehoord dat je een wens mocht doen als je 1000 kraanvogels vouwt. Van de papiertjes waarin haar medicijnen zaten is ze kraanvogels gaan vouwen. Uiteindelijk is ze toch overleden. Ze is eigenlijk een beetje net als Anne Frank in Nederland een symbool voor de oorlog/atoombom. We kochten een keramieken kraanvogeltje in de museumwinkel.

Bij het museum is ook een park met gedenktekens. Hier liepen we doorheen. Ook een gedenkplaats speciaal voor de omgekomen kinderen, naar aanleiding van het verhaal rond Sasaki, waar nu veel schoolklassen komen om 1000 kraanvogels te brengen. Er staan kasten vol met papieren kraanvogels.

Aan het eind staat dan een gebouw waarvan gezegd wordt dat dit als enige nog rechtop stond. De atomic bomb dome, met een karakteristieke bol bovenop. Hier liepen we een rondje omheen om vervolgens wat dingen voor de lunch te kopen bij een 7/11 winkel. Dit aten we op een stukje verder op een lange bank in een park.

Vervolgens gingen we naar het kasteel van Hiroshima. Een 5 lagen hoog kasteel, wat opnieuw is opgebouwd na de atoombom. Ook hier zit een museum in. Veel was niet in het Engels vertaald, dus het was minder de moeite waard dan het eerdere museum. Toch even leuk om doorheen te lopen. Toen we er weer uit waren liepen we een rondje om de grachten heen om nog wat foto’s van verschillende hoeken te nemen. De bloesem wordt hier nu echt wel minder, maar er is nog genoeg om het goed te zien op de foto’s.

Toen we hier klaar waren was het pas rond een uur of 2. Frank had nog gezien dat er een Japanse tuin in de buurt van ons hotel was. Dus gingen we toch ook nog daarheen. Onze voeten hadden het wel al zwaar, zeker na de wandeling gisteren. Maar terrasjes doen ze hier niet aan en het was veel te lekker weer om binnen te gaan zitten. Mijn thermometer gaf rond de 24 graden aan!

We liepen toen toch nog ruim een uur door Shukkei-en park. Dit is een park met allemaal mooie bomen, een vijver en bruggetjes en wordt ook goed onderhouden. Daarvoor moesten we dus entree betalen. Maar dan moet je denken aan ongeveer 2 euro pp, dus dat is niks. (Het museum was 1,40 euro en het kasteel ook zo’n 2 euro, dus het kost allemaal niet veel)

De tuin had ook nog wat mooie bloesems en veel koi karpers in de vijver en schildpadden! Ook was er in een hoek een verhoging gemaakt, waar vandaan een mooi uitzicht was over de tuin. Best apart om zo’n stukje natuur te hebben midden in de stad, met wolkenkrabbers op de achtergrond.

Toen we rond waren hadden onze voeten echt wel behoefte aan rust. We liepen terug naar het hotel, kochten nog even een snack en gingen even wat hangen op de hotelkamer en googlen voor een restaurant. Uiteindelijk zijn we sushi gaan eten bij een restaurant op het station. Deze kreeg goede reviews en het smaakte inderdaad fantastisch! Als je niet uitkijkt blijf je bestellen. Maarja een keer was onze buik toch vol. 😉 Voor 35 euro hebben we onwijs lekker gegeten.

Dag 10, Hiroshima > Himeji > Kyoto

We moesten vroeg uit bed, want om 8:10 ging de Shinkansen naar Himeji (via overstap in Okayama). De avond ervoor pakten we alles al zoveel mogelijk in, zodat we snel naar het station konden. We kochten nog wat voor het ontbijt om in de trein op te eten en toen konden we de trein in.

Om 9:43 kwamen we aan in Himeji. Niet onze eindstop van de dag, maar een tussenstop om het kasteel dat te bekijken. Buiten was er nog best wat bloesem en dat gaf mooie plaatjes met het kasteel erachter. We namen de lange route, waarbij we ook langs de buitenrand gingen waar een soort museum in was gemaakt. Hier (en later ook in het kasteel zelf) moesten we onze schoenen uit doen en in een zakje bij ons houden. In het kasteel zelf was het heel erg druk. Voetje voor voetje liepen we omhoog op smalle trapjes. En daarna ook weer naar beneden. Aan het eind waren er gelukkig nog wat wapens en oude versiering van het kasteel te zien. Maar het helemaal naar boven lopen en weer beneden had verder niet veel nut gehad. Lees je dit en ga je nog? Loop lekker door voordat je naar binnen gaat. 😉

We kochten nog een prachtig ingepakt doosje met een soort rijstballen met rodebonenpasta. (Alles pakken ze mooi in, ze maken er echt wat van) Daarna liepen we langs wat kraampjes met eten, waar we tako-yaki (soort deegballen met een stukje octopus erin) en een banaan in chocolade gedipt 🤭

Vervolgens liepen we naar de naastliggende tuin, de Kokoen tuin. Verschillende soorten tuinen waren ingericht. De ene met veel rotsen, de ander met bloemen, weer anderen met andere thema’s. Omdat we een combi-ticket hadden konden we voor 35 cent daar naar binnen. Dat was wel leuk om de tijd te overbruggen tot de volgende gereserveerde trein.

Om 15:11 ging de Shinkansen naar Kyoto. Gereserveerde plekken is echt top! En onze koffers zijn klein en licht genoeg om boven de stoelen te gooien, dus dat is lekker.

Na een klein kwartier lopen kwamen we tegen 16:30 bij ons hotel aan, Sakura Terrace hotel. De kamer is groot! En zelfs met een bank en een balkon met zitje. Lekker de ruimte. En het bed is mega zacht, in tegenstelling tot het vorige hotel, waar we de springveren voelden zitten.

Voor het avondeten gingen we weer richting het station, want we wilden nog Tonkatsu eten (varkensschnitzel, maar dan lekker) en daar zou een goede zitten. Echt… Onmogelijk om te vinden. Het is zo’n chaos op dat station en zoveel kanten die je heen kan… Uiteindelijk vonden we het dan toch. Ik denk dat we zeker een half uur hebben gezocht en compleet verdwaald waren. Voor de Tonkatsu moesten we 45 minuten in de rij wachten met een heel handig nummertjes systeem, maar we hadden zo lang gezocht dat we nu niet weer weg wilden van. En toen mochten we eindelijk naar binnen. En gelukkig was het lekker! 😉

Dag 11, Kyoto

Kyoto! De stad waarvan iedereen zei dat dit het leukst is. We hebben hier dus 4 nachten voordat we weer doorgaan naar de volgende plek.

We haalden ontbijt bij 7/11 en aten dit in het hotel op. Er zit hier niet op loopafstand een leuk park om het in op te eten. Vandaag deed onze JR pass het nog, dus we hadden bedacht om wat dingen te bekijken aan de westkant van Kyoto, wat te bereiken is met een JR trein. We treinden eerst naar Kinkaku-ji tempel. Deze heet ook wel de gouden tempel. We waren niet eens zo laat, voor 10 uur, maar toch was het al heel druk.

Ik mocht ook nergens staan van mensen om mij heen. Stapte ik weg voor iemand die een foto wilde maken zonder mij erop, dan stond ik wel weer in de weg voor iemand anders en werd ik ook daar weggestuurd. Heel irritant, ik kreeg even kortsluiting in mijn hoofd. Wat verder gelopen werd de drukte wat meer verspreid gelukkig en waren eigenijk nog veel betere fotoplekken. De tuin erbij zag er ook mooi uit.

Hiervandaan liepen we naar Ryoan-ji tempel. Dit is een kleinere tempel, maar heeft een mooie tuin en een stuk grind wat heel secuur is aangeharkt, met hele rechte lijnen. En rondjes om de keien die er liggen. Het is een zentempel, dus iemand is er vast heel zen van geworden om dit zo te maken. Het zag er in ieder geval mooi uit.

Bij deze tempel aten we nog wat dumplings, bolletjes van geplette rijst, gedoopt in een sausje. Lekker snackje even, want het was alweer 12 uur geweest.

We liepen weer door naar de volgende tempel, Ninna-ji. De laatste vandaag hoor, want er raakten eigenlijk ook wel weer een beetje uitgetempeld… Te veel tempels kan ook.

Ninna-ji bestond uit meerdere kleine tempeltjes. Met hier en daar wat goud details en verschillende vormen. Niet de leukste of mooiste tempel, maar hij lag op de route. Ze hadden ook wel een heel stuk met bloesembomen dicht op elkaar. Maar de bloesem loopt in Kyoto (6 april) wel een beetje op z’n einde, dus daar is de charme wel vanaf inmiddels. Vooral donker roze bloesem is nu nog mooi in bloei, maar daar zijn er niet zoveel van.

We liepen naar het station om de JR trein weer te nemen. Het was inmiddels tegen 14:30, dus we kochten wat lunchdingetjes en aten dat voor het station op. We waren nu wel echt een beetje uitgetempeld voor vandaag. Het is uiteindelijk toch allemaal een beetje hetzelfde als je er te veel ziet.

We maakten met de trein nog even een uitstapje verder naar het westen, want daar is een bamboebos, op 20 minuten lopen van de trein. Vaak is het wel handig dat je gewoon de stroom mensen kunt volgen. Op de weg er naartoe kwamen we langs een cafeetje waar ze crèpes in thema van beertje Rilakkuma en zijn vriendjes verkochten. Voor dit soort gekkigheid (Kawaii noemen ze hier alles wat schattig is) zijn we toch ook een beetje naar Japan gegaan, dus deze moest ik hebben! Ik nam de citroen variant, met vriendje kuiken, Kiiroitori, erop. Lekker en vooral leuk.

Het bamboebos is niet super groot en we hebben wel meer bamboebossen gezien tijdens vakanties. Maar toch is dit wel even een leuke afwisseling na de tempels. Met vlagen was het druk, maar soms ook even niet. De straatjes er naartoe waren vooral heel druk.

We liepen weer terug naar de trein, reden weer terug richting hotel en tegen beter weten in stapten we toch nog even uit bij het Nijo kasteel. Zoals we al dachten was het al dicht, want we waren er na 16:00 dus zonder er iets van te zien reden we met de trein terug naar Kyoto station.

Wat we nog niet hadden gegeten was Ramen. Boven het station zit een toren met allemaal restaurantjes, waar we een dag eerder ook aten. Het is ongelooflijk, maar we moesten we enorm zoeken waar we in dit doolhof naartoe moesten, maar uiteindelijk vonden we het. Aan 1 kant zitten allemaal Ramen restaurants. Daar bestel je met een machine wat je wilt, dan ga je naar binnen en na even wachten komt je eten. We zullen wel een basic variant hebben gekozen, maar het waren voornamelijk noodles in soep en wat uienringetjes en bamboescheuten en een lap varkensvlees erin. Best lekker! Maar ik miste wel alweer een goede hoeveelheid groenten.

We hebben ons er met even bij neergelegd dat we niet veel groenten en fruit eten hier. We krijgen vast niet meteen scheurbuik. 😉 Groenten zijn lastig te vinden. In de supermarktjes zijn wel wat bananen maar meer ook niet. Appels zijn duur. Mango’s zagen we 3 stuks voor 125 euro. 4 sinaasappels en een meloen zagen we voor 75 euro. Bizar!

Ok, na het eten liepen we nog even over de Skywalk, een brug tussen 2 torens, waar een lichtshow is en waar je uitzicht hebt naar het noorden toe. Best grappig! We aten nog ergens een wafel als toetje, want we zaten nog niet heel vol. Bij Frank zat er 1 aardbei op! Jaja. En toen liepen we richting hotel. Onderweg kochten we ontbijt, want we hebben een koelkast en dus konden we de volgende dag eerder op pad. In het hotel namen we nog een gratis cocktail, bedachten een plan voor de volgende dag en toen gingen we afgemat slapen. Onze voeten waren er ook wel even klaar mee na 25.000 stappen.

Dag 12, Kyoto

Bijna altijd als we niet een trein moesten halen zetten we de wekker op 7:30, dus vandaag ook. Ontbijt hadden we dus meteen voor handen. Alleen was de voorspelling uitgekomen dat het zou gaan regenen. Best wel hard… En ik had ’s nachts pijn gekregen aan mijn bekken… Misschien waren de 15 tot 25.000 stappen per dag van de week ervoor toch een beetje te veel. Het viel mij tot nu toe al alles mee dat ik geen pijn had, op de lange zit in het vliegtuig na. Dus we gooiden het plan om. Wat vaker het OV pakken en minder lopen.

We namen de metro en een bus naar Sanjusangen-do tempel. Deze is overdekt, want je mag er binnen kijken en buiten is er niet veel. Dus toch voor een dag met regen. Ik verwachtte dat het daar nu dus super druk zou zijn, maar dat was gelukkig niet zo. Binnen staan 1000 gouden boeddhabeelden en daarvoor wat standbeelden van allerlei goden. In het midden staat ook een grote boeddha. Foto’s mochten niet. Geen idee waarom niet, want er staan wel foto’s op internet. Zoveel boeddha’s bij elkaar was een mooi gezicht! We deden nog een rondje om het gebouw met de paraplu die bij het hotel te leen was.

Plan was om vanuit hier te lopen naar Kiyomizu-dera tempel. Maar het regende zo hard, dat we even pauze namen bij een koffietentje waar we langs liepen. Even thee en koffie gedronken op een droge plek. We zagen iemand een Taiyaki eten en toen dachten we Owja, die wilden we ook nog proberen! Dus namen we die ook nog erbij. Dit zijn wafels in de vorm van een vis, met een vulling erin, van rode bonen of custard. We namen er van allebei 1. Dit was heel lekker! We konden er weer even tegenaan.

We zaten hier best wel even. Ondertussen besloten we dat het met zo harde regen niet lekker was om naar de tempel te gaan. We namen daarom de bus naar de overdekte Nishiki markt. Een lange straat waaraan allemaal marktwinkels zitten. Veel eten wordt er verkocht (ook hier amper groenten en fruit) en natuurlijk ook souvenirs. Het was er wel druk, maar het was te doen. Ellebogen breed en gaan. Ik kocht gedroogde bloesem waar je “thee” van kan maken. Ondertussen was mijn bekken wel weer ok, van de pijn van de nacht had ik geen last meer. Ik moest alleen wel onwijs veel plassen. Ik denk dat mijn bekken toch iets doet waardoor ik de hele tijd aandrang voel… Maarja we zien wel. Thuis maar weer fixen met oefeningen en verder hopen dat het nog een week te doen is.

Lekker in Japan is wel dat je niet hoeft na te denken over hygiëne. Alles kan je eten. Tenzij je natuurlijk een allergie hebt, zoals Frank met noten, dan is het wel handig om eerst even het Japanse briefje te laten lezen wat de reisorganisatie heeft gemaakt. Ik heb zelfs geen last van mijn buik! Het is echt de eerste verre vakantie dat ik daar geen last van heb. Dus top!

Toen we de drukte van de markt hadden getrotseerd liepen we door naar een theehuis/winkel waarvan ik had gezien dat je daar thee kunt proeven. Een echte theeceremonie waarin een geisha thee inschenkt gaat ‘m niet meer worden. Het lijkt erop dat we dat weken van tevoren hadden moeten boeken. Ook bij de VVV kreeg ik alleen een papier in mijn handen met locaties. Toen ik doorvroeg of dat met Engelse uitleg was en of die nog beschikbaar waren had die vrouw geen idee. Ja website website. Jaja, die heb ik hier op mijn telefoon op jullie wifi, maar daar staat niks.. . We laten het maar zo. Dan maar gewoon proeven en geen ceremonie.

Bij Ippodo tea aangekomen kregen we een nummer en moesten we even wachten op een plek. Die kwam al snel en we zaten aan de bar, dus we konden zien hoe de matcha thee werd gemaakt. Ik had matcha, Frank had groene thee. De matcha thee was van poeder, dan deden ze een beetje water bij en met een soort scheerborstel klopten ze dit zodat het goed gemengd werd. Het ging hierdoor ook helemaal schuimen. Ik vond dit best lekker. Er zat ook een zoet ding bij, met rode bonen pasta erin.

Frank had groene thee. De bedoeling was dat de eerste schenking al in het kopje zat en dat moest je meteen drinken. Dit was heel sterk! Daarna was er meer water in een thermoskan, dat deed hij in een kopje, moest 1 minuut afkoelen, voor de tweede keer over de theeblaadjes en dan meteen uitschenken en weer opdrinken. Zo had je totaal drie keer thee, die telkens iets anders smaakte. Het werd wat minder intens, maar toch bleef de smaak niet heel lekker eigenlijk. Niet te vergelijken met de groene thee die bij ons wordt verkocht. Wel leuk om het verschil mee te maken.

Ik had de matcha wel willen kopen, maar het was zo druk en we hadden een geplande activiteit staan waar we heen moesten dus ik bedacht dat ik vast ergens anders ook nog wel matcha kon kopen.

Op weg naar de Samoerai demonstratie! 😄 We waren wat te vroeg, maar er was nog een groep van 7 en samen met hun kregen we vooraf een “mini experience”. We kregen een band omgeknoopt en een zwaard en oefenden wat bewegingen met het zwaard. Daarna werden de losse bewegingen een serie wat een gevecht zou kunnen zijn. Vervolgens maakte de jongen die dit deed foto’s en een filmpje van dat we die serie deden. Super grappig. Dat was dus al een goed begin.

Vervolgens kwamen er nog veel meer mensen bij en begon de demonstratie. Er werden verschillende manieren van het zwaard trekken getoond en hoe ze dan een slag deden naar iemand toe en hoe ze het bloed eraf slaan als ze iemand gestoken hadden. Ook een soort verhaalvorm met zwaardbewegingen van hoe het dan ging als de vijand eraan kwam. Voorbereiding, gevecht en erna. Er werd van alles in het Engels uitgelegd, maar ik snapte er niet veel van, want het Engels was niet heel best. Maar het was een leuke demo en achteraf mochten we nog op de foto met de samoerai van de demo. 😉

Hierna waren we wel een beetje klaar met de regen en gingen we met de metro terug naar Kyoto station. Hier gingen we op zoek naar iets leuks te eten. We hadden geen zin in weer noodles of iets wat in een soep gemikt wordt. Uiteindelijk vonden we een sushi restaurant wat ok te betalen was. (Tokyo is een stuk duurder dan Kyoto) Dus we aten lekker sushi!

In dit restaurant was ook een bak met water en levende vissen, in het deel van de koks. We zaten al te denken of ze deze vissen zouden gebruiken. En ineens pakte iemand een schepnet, schepte vol overtuiging een vis uit de bak en zwiepte die op de snijplank. We konden niet zien wat hij ermee deed, maar we zagen even later een vis aan een spies geregen. Opengesneden, ingewanden eruit gehaald en nog wat stuiptrekking op een bordje liggen. Dat was wel een beetje bijzonder. Ik vind het al niet fijn als een garnaal nog ogen heeft, laat staan als datgene wat ik zou moeten eten nog zou bewegen. 🤭

Terug in het hotel hebben we nog kleding gewassen in de gratis wasmachines. Het was daar druk, maar gelukkig was er nog eentje vrij. We hadden weer frisse kleren en konden heerlijk gaan slapen.

Dag 13, Kyoto

Vandaag was weer een tempeldag, maar niet te veel. We hebben geen zin en geen tijd om alle tempels te zien. Dus we kozen een aantal uit waarvan we hoorden dat we die niet mochten missen of die net wat anders waren dan andere tempels.

Met de metro en een bus reden we richting Ginkaku-ji tempel. Dit is de zilveren tegenhanger van de gouden tempel. Alleen is hij niet zilver, maar van hout gemaakt. Toch wordt het de zilveren tempel genoemd. Voornamelijk de tuin is hier interessant om doorheen te lopen. De tuin was inderdaad heel mooi! Veel fris groen mos, met daarin bomen die bloesem hadden gehad en esdoorns die hun mooie kleine blaadjes nu laten uitkomen. Het zou wel eens kunnen dat tussen de foto’s hier een foto zit die aan de muur komt. Het was ook niet super druk hier, dus dat was lekker. Gewoon op het gemak door de tuin lopen, een deel lag wat hoger en gaf ook een mooi uitzicht over de stad. Een paar stukken hadden ook weer aangeharkt zand, op weer een andere manier dan we gisteren zagen, met meer vormen erin.

Vanaf deze tempel liepen we over het pad der filosofen. Dit is een pad wat langs een riviertje loopt. Ernaast staan veel bloesembomen, maar die zijn nu echt wel voor het grootste deel uitgebloeid. Toch blijft het een mooi stuk om langs te lopen. Het water was heel helder en we zagen een grote karper zwemmen. Ook was er op sommige stukken uitzicht over de stad en zat ergens een man te schilderen en een ander muziek te maken.

Aan het eind van dit pad liepen we nog een stukje door naar de Eikando tempel. Een mooie tempel met veel kleur en wat bijgebouwtjes. Een deel was ook binnen te bekijken en daar liepen we dus weer op sokken doorheen.

We bedachten dat het handig was om nu eerst wat te eten in het Gion gebied voor we naar de volgende tempel zouden gaan. We namen de bus naar Gion.

Daar aangekomen moest ik weer onwijs plassen voor de 30ste keer deze dag. Waar normaal altijd op iedere hoek een wc te vinden is, is dat in Gion niet het geval. Er stonden nu juist overal borden met “Hier is geen wc”. Ook in een winkel waar ik een zitje bij zag om wat te eten ging ik het vragen, maar waar ze normaal niet begrijpen wat je zegt was nu het antwoord meteen nee. Tot zover de opmerking “Japanners willen altijd helpen”.

Frank vond op Maps een openbare wc op een paar minuten lopen. Dit bleek in het metrostation te zijn, achter de poortjes.. Toch maar ingebliept met mn Suica kaart en gegaan, want ik kon bijna niet meer lopen. Niksvermoedend wilde ik weer uitbliepen bij de poortjes, maar toen kreeg ik een rood kruis en de melding dat ik iemand moest vragen. Geen persoon te vinden natuurlijk. Wel een knopje om via een intercom iemand te spreken. Zowaar had ik de eerste Japanner te pakken die heel goed Engels kon! Die vroeg of ik per ongeluk had ingecheckt. Eh nou ik wilde naar de wc. Hij annuleerde mijn inbliep-actie en toen kon ik eruit.

Nu ik naar de wc was geweest kon ik tenminste weer nadenken. We liepen wat langs winkeltjes en op zoek naar eten. Uiteindelijk kwamen we uit bij een restaurant wat allemaal aquaria had staan. Zag er leuk uit en de fried chicken met salade was heerlijk.

Bij de Gion buurt zijn ook 2 oude Japanse straatjes, Ninen en Sannen. Hier liepen we na het eten heen en dit waren inderdaad heel karakteristieke straatjes, heel leuk! Op een gegeven moment liepen we ergens waar wel heel veel mensen een foto maakten. Dit bleek de foto te zijn die ook op de Lonely Planet van Japan staat. Dat was wel grappig om tegenaan te lopen. (Hier voor de website even liggend gemaakt) Ik had de LP niet bij me, dus het is niet dezelfde positie, maar het idee is er.

Onderweg hebben we nog een matcha ijsje gegeten. Vervolgens liepen we zo naar Kiyomizu-dera tempel. Daar was het heeeeel druk, ondanks dat het al rond 16:00 was. Maar te doen. We wennen er inmiddels aan.. We wilden met de bloesem naar Japan, dus tja dan krijg je dat. Deze tempel is heel groot, met meerdere bijgebouwtjes en het ligt tegen een berghelling aan, wat het ook wel bijzonder maakt. Ook staat hier de gouden boeddha. Het was ondanks de drukte een mooi tempelcomplex. En het was ook heerlijk weer geworden in de middag, met een graadje of 20.

Het was nu al eind van de middag en we waren wel klaar met lopen. We namen de bus terug naar Kyoto station en vonden een restaurantje waar we Okinomiyaki en noodles aten. Buik gevuld, nog een laatste gratis cocktail in het hotel en weer lekker gaan slapen.

Dag 14 Kyoto > Inari > Nara

Vanochtend sliepen we een beetje uit, tot 8 uur. We hadden toch geen haast. Ontbijt hadden we weer gisteren alvast gekocht, dus aten we in de hotelkamer.

Daarna gingen we op pad richting station. Onze koffers lieten we in het hotel en zouden we later ophalen. Met de trein gingen we naar Inari shrine (5 minuten met de trein), deze ligt vlak naast de trein. Dit is de shrine die bekend is om de vele rijen rode tori’s achter elkaar.

Het was al druk, maar we liepen toch eerst richting de paden vol met tori’s. Later bleek inderdaad dat we nog voor de echte drukte waren.

Er waren verschillende stukken, waar je dan met een route zo doorheen loopt, langs allerlei kleine tempeltjes en winkeltjes die eten of souvenirs verkopen. Het begon met hele hoge tori’s, daarna waren ze juist heel klein en daarna weer groter. De ene kant van zo’n tori is oranje met niks, de andere kant heeft een Japanse tekst. Volgens mij staat daar de naam van degene die deze tori gedoneerd heeft. Er zijn ook stukken waar hele kleine staan, met meer bij elkaar.

Op een bepaald punt al een stuk omhoog konden we nog een loop maken waarbij we dan langs de top van de berg zouden komen. Mijn bekken voelde wel weer ok en ik hoefde niet meer iedere 5 minuten te plassen, dus ik ben ook gegaan en dat ging goed! Wel jas en vest uit gedaan, want van zo’n klim kreeg ik het toch wel warm. We bereikten de top, waar ook weer veel kleine tori’s staan. (Pak de kant rechtsom, dan ga je minder stijl omhoog. Die kant hadden wij en later toen we de andere kant omlaag liepen bleek dat een goede keuze. Andersom heb je veel meer stijle traptreden.) In een kleine drie kwartier waren we rond en terug bij de kruising waar veel mensen weer terug naar beneden gaan.

Van Frank mocht ik een ijsje als ik mee ging naar de top, dus die heb ik gegeten daar op de kruising waarvandaan we weer naar beneden gingen.

Beneden was nog de Inari main shrine te bekijken. Hier liepen we nog een rondje. Het is een mooie shrine, met veel oranje en ook veel gekleurde versieringen. De vos is een ding hier. Daar zagen we dan ook overal afbeeldingen en beelden van onderweg. Toen we ook de winkeltjes hadden bekeken en wat hadden gegeten (kipspies, dumplings en een aardappelkroket) gingen we weer richting trein.

Met de trein reden we terug naar Kyoto en liepen we naar het hotel om onze koffers op te halen. En weer terug naar het station om de trein naar Nara te nemen. Achteraf hadden we een snelle trein moeten nemen, maar we hadden geen wifi op het station en het af onduidelijk of we die trein wel konden nemen. We hadden dus de lokale trein te pakken die overal stopen. 70 minuten ipv 45 minuten duurde de treinrit. Ach, de trein was uitgestorven na Inari, dus we zaten prima. Ik gebruikte de tijd om bovenstaande stukje van afgelopen dagen te schrijven, want ik liep een beetje achter, dus het was helemaal prima!

Het hotel is het Piazza Nara hotel, strak naast het treinstation. Handig met de koffers. We namen eerst even wat te drinken in de kamer, wat inclusief is en toen liepen we door de hoofdstraat langs wat winkeltjes.

Uiteindelijk werd het ook vandaag weer etenstijd en we kwamen langs een restaurant waar ze hot pot hadden en dat hadden we nog niet gegeten. Het is een soort fondue, maar dan met bouillon. Allerlei soorten groenten (ja, eindelijk wat groenten) en vlees zaten erbij en noodles die we in de pot moesten koken. Het meeste was heerlijk! Alleen wel een gedoe met stokjes om het spul er weer uit te krijgen dus ik denk niet dat we dit nog eens zullen doen.

We liepen terug naar het hotel nog langs een hal met allemaal grijpautomaten en automaten waar je ballen met kleine prullaria uit kan krijgen. Ik wil dit heel graag een keer doen. Omdat het kan. Maar ik vond vandaag geen leuke. 😉 Ik word heel blij van dit soort dingen en ook de muziekjes vind ik erg grappig. Frank rende vrij snel deze winkel weer uit, want die wordt helemaal overprikkeld door alle geluiden.

Nog een rijtje leuke weetjes tussendoor:

  • Kyoto is veel duurder dan Tokyo. Het eten, het OV, alles. Al is eten nog steeds niet duur. Als we sushi eten zijn we omgerekend rond de 25 tot 30 euro met z’n tweeën kwijt. Maar iets anders is hooguit 9 euro per persoon
  • De bus is altijd rond de 230 yen (1,75 euro) per rit per persoon. Maakt niet uit of je 1 of 10 haltes meerijdt
  • Als de bus even stil staat en daarna weer gaat rijden zegt de chauffeur iets. Wat weet ik niet, maar vast iets van Hou je vast!
  • In het OV houd je je tas voor je, op je borst. Dan sta je niemand in de weg en je hebt hierdoor ook zelf ruimte om te ademen als het druk is
  • Wc’s zijn vaak van die luxe dingen met watersprays en ook vaak verwarmde wc bril, ook de openbare wc’s
  • Er zijn heel veel openbare wc’s overal en allemaal gratis, behalve dus in Gion..
  • Het werd al gezegd, maar men spreekt hier echt heel slecht Engels. Ook in een informatiepunt hebben ze geen idee wat je zegt als je bijvoorbeeld vraagt waar de uitgang aan de westkant is. En in een restaurant blijven ze stug dingen in het Japans vragen, ook als je ze aankijkt van ik heb echt geen idee. Een enkeling kan wel een beetje Engels, maar echt minimaal
  • In een restaurant krijg je altijd water of matcha thee en een handdoekje erbij
  • Bij de supermarktjes zouden “altijd” mogelijkheden zijn om te zitten met je eten wat je net gekocht hebt. We hebben dit 1 keer gezien en dat was dicht door c0r0na
  • In de hotels heb je vaak slippers staan die je gebruikt om door je kamer te lopen zonder je schoenen. Ook ligt er vaak een pyjama klaar of een Japanse outfit waarmee je door het hotel mag lopen
  • Ik dacht dat het alleen mijn Japanse collega’s waren die dit deden, omdat ze misschien moe waren. Maar veel Japanners lopen hier te sloffen. Misschien zijn hun voeten zwaarder dan die van ons. Vaak valt op dat de schoenen die ze dragen te groot zijn, misschien daarom het sloffen
  • Er staan nergens prullenbakken, want daar zou je een bom in kunnen doen

Dag 15, Nara

Nara, de stad van de hertjes. Vandaag was het plan richting het park te gaan. We haalden eerst ontbijt bij de winkel onder het hotel. Boterhammen per 4 in een pakje en een warme kip in een jasje erop. Dat was echt even lekker!

Na het ontbijt namen we de bus naar het park. Dat scheelde een half uur lopen en dus meer buffer voor mij om te lopen waar we wilden zijn.

We startten aan de kant van de Todai-ji tempel. In de Lonely Planet stond een route, dus die zijn we voor het gemak gevolgd. De Todai-ji tempel is een grote tempel, met erin een boeddhabeeld van 16,2 meter en nog 2 iets kleinere ernaast. Heel indrukwekkend, zo groot.

Ik had het eerder nog niet zo gehad, maar toen ik 2 vlinderbeelden zag kreeg ik het idee om een kaarsje te branden voor Nina. We hadden alleen geen 50 yen muntje. Maar toen dacht ik dan doen we er gewoon 2! Want een 100 yen muntje hadden we wel. 2 kaarsjes voor Nina. Dat was even heel emotioneel. Maar wel mooi.

We maakten het rondje door de tempel af en ik zag aan de andere kant nog 2 vlinders. Natuurlijk was ook hier weer van alles te koop, zoals bij iedere tempel of ander object. Ik zag een stoffen hertje met paars en bloemetjes en met een belletje en wilde hem niet meer loslaten. Zelfs Frank zei meteen neem maar mee. Dat gebeurt niet veel. 😅 Nina heeft hier een handje in gehad denk ik. 😉

Toen we weer een beetje waren bijgekomen liepen we door langs de route. Het was inmiddels al heerlijk 25 graden geworden. We kwamen langs verschillende tempels en shrines, heel veel shrines… Het viel mij wel op dat andere tempels die we hebben gezien vaak op z’n minst deels opnieuw waren beschilderd of gerestaureerd. Hier was het juist veel dat het hout er niet lekker meer bij stond. Wel waren er hier een daar steigers te zijn, dus misschien wordt dit binnenkort ook allemaal opgeknapt.

En het leukste van dit park is dat er overal hertjes lopen. Er zijn ook voederkoekjes te koop om aan ze te geven. Japanners maken naar iedereen een buiging of in ieder geval een kleine buiging met het hoofd. Dit doe je dus ook als je een winkel of hotel of wat dan ook binnenkomt en iemand begroet. De hertjes hebben dit vakkundig overgenomen. Ze gaan de hele tijd met hun kop op en neer, in de hoop dat ze dan te eten krijgen. En dat lukt inderdaad. Het ziet er ergens heel grappig uit, aan de andere kant vind ik het ook een beetje triest eruit zien. Ze zijn helemaal aangepast aan bedelen bij de toeristen. Maar op deze manier zullen ze in ieder geval niet omkomen van de honger.

Een heel grappig moment was toen we een bod bekeken met daarop informatie over de herten. Dat ze kunnen aanvallen, of ineens in je happen enzo. Twee mannen stonden er schoon voor ons ook naar te kijken. Een hert bedacht dat zij misschien iets te eten hadden en ging met zijn kop tussen hun twee in duwen. Waarop die jongens heel erg schrokken haha. Dit was heel grappig om te aanschouwen en nog grappiger dat dit gebeurde terwijl ze dit bord bekeken. Ik ben trouwens nog gelikt aan mijn bovenbeen door een hert. Die zal wel lekker geroken hebben. Ik kan niet uitsluiten dat mijn broek ruikt naar het eten van eerder. De restaurants hier hebben vaak een nogal uitgesproken geur die je sowieso mee neemt naar buiten. Die wie weet rook hij iets.

Onderweg aten we nog even bij het Kasugataisha museum. Geen idee wat ze hier laten zien, maar het eten op de kaart zag er goed genoeg uit om niet verder te zoeken voor de lunch. We hadden een kippensoep, want we zijn even klaar met de specifieke smaak van de vis/miso soepen hier. Dus we namen dit allebei. Met rijst er ook bij en gebakken tofu. Het was heerlijk!

Toen het rondje klaar was liepen we terug richting hotel via allemaal winkeltjes. We weten nog niet zo goed wat we als souvenir mee willen nemen. Tot nu toe heb ik alleen wat kleine dingetjes. Ik word heel blij van alle Kawaii spulletjes. Schattige spulletjes dus. Wat dat betreft was ik al best kawaii bezig met m’n berg knuffels in mijn auto (omdat ze het huis niet in mogen 😂). Wel kocht Frank nu een zonnebril, want die van hem was 2 dagen terug kapot gegaan. Dit blijkt een terugkomend verschijnsel te zijn op vakantie, maar het zijn dan ook goedkope van de Decathlon, dus het is niet erg. Hij kocht een nieuwe voor 110 yen, wat 76 eurocent is. Goede deal.

We dronken nog even wat onderweg, want we waren een beetje uitgelopen. Ik had een mount everest ijsje, soort sundae met mokka slierten en oreo kruimels en yuzu/citroen water. Frank had koffie met een aardbeien croissant, met ook witte chocolade erin.

Rond 15:15 waren we terug in het hotel en hebben we nog even een wasmachine aan het werk gezet. Met de laatste dingen die we de laatste dagen nog nodig hebben. In 80 minuten werd het gewassen en gedroogd, lekker efficiënt. En dat voor 2,75 euro.

De was was klaar en we gingen op pad voor het eten. Iets waarvan we dachten dat het een yakitori restaurant was bleek alleen afhalen… Bij de toeristen info gingen we daarom vragen waar een yakitori restaurant was, want daar hadden we zin in. Ze wisten er eentje dichtbij. We wisten niet of we goed zaten toen we voor de deur stonden. Het zag er dicht uit en het was een hele lage deur.

We deden de deur open en daar bleken inderdaad mensen te zitten en ze hadden nog plek voor ons. We mochten zitten in een nis, waar je ook een gordijntje naar beneden kan doen, zodat je privacy hebt. Deden we niet, want we vonden het juist leuk te zien wat er gebeurde. We kregen een Engelse kaart. Ik had het idee dat hier veel minder op stond dan de normale kaart en alles was van kip. Nouja, prima, kip is lekker. Het eerste wat we bestelden was kleine groene paprikatjes, lenteuitjes, kip dij stukjes en kippenborstfilet. Ingemaakte kool kregen we er sowieso bij en rauwe spitskool. Dat laatste kregen we trouwens best vaak bij het eten de afgelopen weken. De groenten smaakten prima. De kippenborst was ook heerlijk. De kipdij stukjes waren wat apart.

Alles wordt op houtskool gegrild met yakitori, maar deze leek wel een houtskoolsausje te hebben gekregen. De stukjes waren zwart van zwart vocht en smaakten sterk naar houtskool (zie de foto hieronder). Heel apart. Ook zaten er stukjes bij die niet door te komen waren. Het leken wel pezen ofzo. Ik had best een groot stuk te pakken en Frank later ook. Ik kreeg het echt niet weg gekauwd en de stukken waren te groot om door te slikken. Toen hebben we het maar stiekem in een zakdoekje gedaan en ik gooide het later weg in de wc.

Hierna bestelden we nog een keer de kippenborst, want die was lekker. En daarbij een hamburger. Gelukkig kwam iemand nog even navragen of we het ei er wel bij wilden. Nee! Geen rauw ei aub… Gewoon hamburger en klaar. De smaak was prima. Maar ze hadden ook stukken meegenomen in de hamburger van het kraakbeen ofzo. Sommige stukken waren duidelijk zichtbaar, dus konden we eruit halen op het bordje. Andere stukken niet. Dus we gingen sabbelen op de hamburger om te zorgen dat we niet ineens een hard stuk tussen de kiezen hadden en dan stiekem de stukken weer terug op het bordje leggen. Haha, al met al een heel avontuur…

Er stonden nog wel hart en lever enzo op de kaart, maar we waren er wel klaar mee eigenlijk. We rekenden af en werden netjes weer naar buiten gelaten. Alleen zaten we nog niet echt vol, dus we zijn nog een toetje gaan halen bij de supermarkt.

We liepen onderweg naar de supermarkt nog langs een rij “capsules”, van die machines met ballen erin. Je gooit er geld in, draait aan de knop en dan komt er een bal met gadget uit. Ik wilde dit persé doen, maar was op zoek naar iets fluffy. En hier vond ik die! 😄 Frank filmde het. Het had twee plakkertjes, dus het ging allemaal niet vanzelf, maar nu had ik eindelijk een fluffy ding uit de capsule machine! Haha. Bekijk hier een filmpje. 😉

Dag 16, Nara > Osaka

Vandaag gingen we na twee nachten alweer door naar de volgende plek, Osaka. Maar omdat we toch een korte treinrit was en pas ’s middags in het hotel konden bleven we nog even in Nara.

We ontbeten eerst even buiten de deur. Bij een bakker op het station. Deze hadden we gezien de dag ervoor. We hadden allebei een menutje. Ik een tosti, gekookt ei en thee en Frank toast en een yoghurtje en koffie. Dit smaakte goed!

We lieten de koffers in het hotel achter en liepen weer naar Nara park, waar we de dag ervoor ook waren. We liepen naar de gratis Japanse tuin Yoshikien garden. Deze is gratis voor niet-Japanners. Ik vond deze tuin ook veel minder mooi dan andere die we hebben gezien. Minder goed onderhouden ook. Misschien kunnen ze beter toch een entree vragen en het daarmee een beetje bijhouden.

Hierna liepen we door naar het naastliggende Nara National Museum. We hadden geen zin in een heel museumbezoek, maar er is een stukje museum wat gratis doorgang heeft. Dus daar zijn we doorheen gelopen en dat was wel leuk.

Verder liepen we nog wat door het park. Met de hertjes overal is het eigenijk nog het leukst om te zien hoe anderen worden achterna gezeten op het moment dat de herten weten dat je koekjes voor ze bij je hebt. Dan doen ze er echt alles aan om dit te krijgen. Dat levert hilarische taferelen op. Zoals iemand die met z’n handen omhoog (met koekjes daarin) roepend achteruit loopt, twijfel het hert echt niet weg wil en in zijn shirt hapt. Of mensen die nietsvermoedend ergens staan en zich kapot schrikken omdat er een hert zijn neus tegen hen aandoet zonder waarschuwing. De herten doen ook niet aan verkeerslichten. Ze steken de weg gewoon over en de auto’s wachten, ze kunnen ook niet veel anders als ze geen deuk willen.

Teruglopend naar het hotel kwamen we langs een cafe dat Coffee Kan heet. Daar moesten we erg om lachen, al zal de eigenaar die grap vast niet snappen. 😉 Het broodje tonkatsu en de pancakes waren in ieder geval heerlijk!

Na 12 uur haalden we de koffers op bij het hotel. Echt zo fijn dat we bij alle hotels waar dit nodig was de koffers voor een deel van de na uitchecken achter konden laten!Vijf kwartier later waren we met twee treinen in Osaka. We waren er ruim een uur te vroeg, maar ook hier konden we de koffers alvast achterlaten. In Osaka hadden we het hotel Fairfield by Marriot Namba.

We liepen naar een tempel die achter het hotel lag. Namba Yasaka Jinja. Ik ben er nog niet achter waarom, maar deze heeft wel een hele aparte vorm. Het is de kop van een figuur wat vaker te zien is bij tempels, maar we hadden deze nog niet gezien als omlijsting van de tempel zelf. Oordeel zelf op de foto hieronder.

Bij veel tempels kan je geld doneren en dan krijg je door te grabbelen of door te rammelen aan een koker en een rietje met een nummer te trekken een papiertje waarop een boodschap staat. Als de boodschap positief is is het top. Als die negatief is, dan hang je het briefje aan een hek of iets anders wat ervoor aanwezig is en dan laat je de negatieve dingen achter. Bij deze tempels waren vissen te koop met een briefje met een boodschap erop. Frank wilde er graag eentje.

Terwijl hij met Google Translate probeerde te achterhalen wat er stond kwam er een oudere man naar ons toe. Hij vroeg of we begrepen wat er stond. We hadden wel het idee dat het positief was, maar niet precies wat. In gebrekkig maar ok Engels begon hij te vertellen wat er stond. Allemaal positieve dingen in ieder geval! En er komt meer salaris aan. Dat is lekker. 😉

We liepen nog wat rond tot we de hotelkamer in mochten en gingen toen inchecken. Deze kamer is heel apart. De wasbak staat midden in de kamer naast heb bed en de douche is direct achter een deur. Er is wel een wand tussen het bed en de wasbak te schuiven. Verder waren veel lampen dimbaar en we hadden een bankje! Met tafeltje, dus hier konden we 2 dagen aan ontbijten. De wc was, zoals in ieder hotel, weer alles automatisch, dit was ook de eerste waarbij het doorspoelen om vanzelf ging. Frank wil nu ook zo’n wc.

We hadden geen zin in weer ellenlang zoeken naar een restaurant, dus hadden vantevoren online gezocht. Leuk sushi restaurant gevonden op 3 minuten lopen, maar toen we daar kwamen was het dicht… Zo irritant. We moesten dus toch weer op zoek naar iets anders. Soms was ik een beetje klaar met ellenlang rondlopen tot we wat vonden waar we wilden eten. En zeker omdat we een beetje klaar waren met de vissige soep die ze overal overheen mikken en die we eigenlijk niet lekker vinden wordt het lastig. Als je dan niet uit kan gaan van internet dan wordt het helemaal moeilijk.

Maargoed, we gingen dan maar richting de wijk/rivier Doronbori. Of het kwam doordat we uit het rustige Nara kwamen of dat het gewoon echt heel druk was weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat deze straten voor mij op dat moment veel te druk waren. Leuk is wel dat er grote figuren zoals een krab of een octopus boven de winkeltjes hangen om aan te geven wat ze er verkopen. De rivier zou mooi zijn met alle lichten eromheen, maar het was nog licht.

We gingen dus op zoek naar een restaurant met sushi, want daar had ik zin in. We kwamen uit bij sushi Zanmai. Schijnbaar een wat meer high end sushi, maar de prijzen kwamen overeen met alle andere sushi restaurants die we online tegen waren gekomen. Het bestellen werkte via een mobiele website. We hadden geen Japanse sim of portable wifi, dus vroegen of ze wifi hadden van het restaurant. De vrouw zei nee. Eerst deed ze moeilijk, maar toen we zeiden dat we dan ergens anders gingen kijken omdat we geen internet hadden was het toch ook mogelijk om via een invullijstje te bestellen. Het was heel lekker in ieder geval, maar of het nou beter is dan de andere sushi die we eerder aten, dat zou ik echt niet zeggen.

Inmiddels was het wel donker, dus gingen we weer naar de rivier. Zo mooi of bijzonder met lichten langs de oevers als op internet zag het er echt niet uit. Dus het viel eigenlijk een beetje tegen. Maar misschien kwam dat doordat ik sowieso al klaar was met de mensenmassa. 😉 We liepen weer lekker terug naar het hotel en ik kon heerlijk slapen!

Dag 17, Osaka

Speciaal omdat we naar het zee aquarium in Osaka wilden hadden we genoeg tijd in Osaka in het reisschema. En ook omdat we niet op 1 dag wilden aankomen in Osaka en dezelfde avond wilden wegvliegen. Dit gaf meer rust in de reis.

We vinden dierentuinen leuk (hebben een abonnement op Blijdorp) en zee aquaria zijn niet veel te vinden, dus toen we hoorden dat er in Osaka een zee aquarium is stond vast dat we hierheen zouden gaan. Van tevoren hadden we online kaartjes gekocht voor het eerste tijdslot van de dag, om 10 uur. We hadden dus ruim de tijd om rustig op te starten met ontbijt van de mini supermarkt. Vervolgens reden we met 2 metrolijnen naar het aquarium.

Het is een groot gebouw en alles is binnen. Het idee is dat je door de gebieden loopt die grenzen aan de Stille oceaan. In eerste instantie werden we met een hele lange roltrap naar boven in het gebouw geleid. Om van daaruit langzaam aan naar beneden te lopen in een rondje. Grappig was daarbij dan ook dat je bijvoorbeeld bovenin papegaaiduikers of pinguins zag op land en als we lager kwamen zagen we ze onder water duiken. Met zeehonden en dolfijnen was het dus ook zo dat we ze zagen op een steeds dieper niveau.

Ook waren er kleinere aquaria met kleine en grote vissen in allerlei kleuren. Maar de top attractie van dit aquarium is toch de enorme tank in het midden die bijna het hele gebouw in beslag neemt qua hoogte. Hierin zwemmen twee walvishaaien.

Bijzonder om zo dichtbij te kunnen zien. Ook zwemt er een hamerhaai en een mantarog en verder nog wat soorten haaien en allerlei vissen. Ook een grote school makrelen. Ik wist niet dat die zo gek hun kop helemaal open kunnen doen en daardoor een soort zilver worden om zo eten op te vangen.

Waar een bankje vrij was zijn we een tijdje gaan zitten om in dit enorme aquarium te kijken. De walvishaaien waren rustig rondjes aan het zwemmen en alles bewoog er vloeiend omheen. Er waren ook duikers bezig met een soort stofzuiger en met manden grind te verplaatsen. Daar leken de vissen niet van op te kijken. Verder waren er nog tanks met schildpadden, inktvissen en twee enorme maanvissen. Ook hadden ze mega krabben, waarvan de grootste poten had van een wel een meter. En een hele gang met allerlei verschillende kwallen. Zoveel verschillende soorten had ik nog nooit gezien. Sommigen gaven ook licht af.

Of het helemaal ethisch verantwoord is om twee walvishaaien (of wat voor dier dan ook) in gevangenschap te houden valt over te discussiëren. Maar de meeste dierentuinen en ook dit aquarium werken vaak mee aan wetenschappelijk onderzoek. Daar wordt veel kennis en inzicht mee verzameld. En ik denk ook dat dierentuinen en aquaria helpen bij de bewustwording bij het publiek van wat er allemaal in het wild leeft. Want waarom zou je iets goeds doen voor het milieu en de natuur als je niet eens weet wat daar dan leeft dat je zou moeten redden?

In de winkel kocht ik een kleine knuffel garnaal. Niet omdat er garnalen te zien waren, maar omdat we die thuis hebben. Dus dat vind ik grappig. Na zo’n 2,5 uur waren we erdoor en aten we een bowl met rijst en verschillende soorten sashimi in het naastgelegen winkelcentrumpje. We namen ook nog een ijsje toe. Op veel plekken zagen we softijs in allerlei smaken. Dus dit wilden we proberen. Ik had cookie, Frank druiven. En het was lekker.

Hier vond ik ook een gelukskat, met geel Japans pakje aan. Deze namen we mee als souvenir naast de (voornamelijk) kleine gekkigheidjes die we al hadden. 😄

De middag was nog lang niet voorbij. Ik vind Osaka een moeilijke stad. Overal in Japan loopt iedereen links (behalve een handje toeristen die de memo gemist heeft). Verder staat iedereen linkje op de roltrap, waardoor mensen met haast er rechts heel soepel langs kunnen lopen. En af en toe fietst er iemand op de stoep. In Osaka is dat anders. Mensen lopen overal, linkje, rechts, geen touw aan vast te knopen. Op de roltrap staat iedereen ineens rechts. Heel consequent. Hebben wij net helemaal ingeprent dat we links moeten staan en lopen, moet het in Osaka rechts. En je wordt om de haverklap van je sokken gereden, omdat er veel fietsers op de stoep rijden. Links of rechts, we zijn er niet achter gekomen of hier een regel voor is. Een grote chaos dus vergeleken met de rest van de plekken waar wij zijn geweest.

Dat even tussendoor, we gaan weer verder. 😉Met de metro gingen we eerst naar de wijk Shin Sekai. Hier was niks aan. Bijna alles was dicht en het begon te regenen. We namen dus vrij snel de metro terug richting het hotel.

Daar droogden we een beetje op en toen liepen we richting de wijk Shinsaibashi. Dat is wijk met vrij moderne winkels, eigenlijk gewoon winkels zoals je die in NL ook ziet. Leuk om ook nog even mee te pakken. Dit keer kwamen we bij de rivier uit en kon ik de drukte alweer wat beter aan. Misschien dat ik er toch weer een beetje aan gewend raakte of dat ik vandaag gewoon meer kon hebben. We gingen weer op zoek naar eten.

De laatste echte avond, dus we wilden ergens gezellig zitten. Het werd een yakitori restaurant en het was heerlijk! Ook weer niet de goedkoopste rekening, maar Osaka lijkt gewoon in verhouding vrij duur. Het was lekker en dat is het belangrijkste.

Dag 18, Osaka > Helsinki

Vandaag was de dag dat we weer terug vlogen richting Nederland. Maar we hadden eerst nog de hele dag om te vullen in Osaka. De vlucht stond pas om 22:25 gepland en daarvoor moesten we met een treinrit van 45 minuten naar het vliegveld. We besloten iets langer te slapen, omdat de dag al vermoeiend genoeg zou worden.

Om half 9 gingen we eruit. De koffers maakten we al grotendeels de avond ervoor vlieg-proof, dus nog wat laatste dingen erin en het was klaar. Bij de 7/11 haalden we ontbijt, wat we opaten in de hotelkamer. We aten deze vakantie vaak tussendoor driehoekjes van rijst met eromheen een norivel en erin en vullen van bijvoorbeeld zalm of tonijn. We vonden het wel leuk om hiermee het laatste ontbijt af te sluiten. Ze zitten op zo’n manier verpakt dat de nori de rijst pas raakt als je het uitpakt, dus die is super knapperig. Heerlijk!

Toen we alles gecheckt hadden lieten we de koffers achter in het hotel en reden we met de metro naar het kasteel van Osaka. Eromheen zit een grote tuin, met bankjes en stukken met nu echt de allerlaatste bloesem. De groene blaadjes kwamen ook door deze soort al heen, dus het was echt het laatste beetje van een roze variant die net wat later bloeide. Alle “dode” bomen waren de karakteristieke witte bloesembomen. We zeiden dan ook tegen elkaar “hier stond echt veel bloesem”. Maar die zijn nu echt voor 99% allemaal kaal of al vol met groene blaadjes.

Op de weg naar het kasteel toe kwamen we nog een kraampje tegen met wafels in de vorm van de 10 yen munt, met custard erin. We hadden dit in visvorm al eerder op in Kyoto en dat was heel lekker, dus deze pakten we nog even mee.Het kasteel zelf is omheind met enorm hoge stenen wanden en een gracht eromheen. Het plan was om het kasteel ook van binnen te bekijken. Frank had wel gelezen dat er niet veel in het Engels was, maar we moesten toch tijd vullen.

Toen we daar aankwamen zagen we een hele lange rij mensen staan. Nadat we die rij volgden zagen we dat dit voor het kasteel was…. Als het nou super bijzonder zou zijn waren we misschien wel in de rij gaan staan. Maar met wat Frank had gelezen en door het feit dat met 25 graden volle zon in een rij gaan staan ook niet heel aanlokkelijk was vonden we de buitenkant goed genoeg.

Op het plein voor het kasteel was een man bezig met allerlei trucs. Met een bal en met een handstand op steeds hoger wordende dingen. Dat was veel leuker dan zo lang in de rij moeten staan.

Naast het kasteel was nog een ander museum,  het Kaiyodo figures museum. Hier zijn allemaal poppetjes of grotere beeltenissen van filmfiguren en manga figuren te zien en ook poppetjes die ooit te sparen waren via voedingsmiddelen of uit capsule machines. Dit was 1,40 euro pp duurder dan het kasteel, maar een hele leuke vervanging! Poppetjes en dingen sparen uit machines is ook heel erg Japan. Eigenlijk was dit een leuke vervanging van ons eigenijk plan.

Toen we hier wel uitgekeken waren gingen we door met de metro naar een wijk genaamd Nakazakicho. Hier waren nog hele oude en kleine huisjes te zien van hout. Best leuk om doorheen te lopen. We hadden bedacht hier ook wel iets te kunnen eten, maar dat viel tegen. Deze wijk wordt wel gepromoot, maar er is niet veel Engels te vinden. Google translate valt ook erg tegen in de vertalingen, dus met alleen een Japanse kaart zijn we gewoon verloren.

Gelukkig zit er nooit ver weg van waar je bent een 7/11, Familymart of, in het geval van Osaka, een Lawson. Nu hadden we mooi nog een keer de kans om zo’n sushi rijst driehoek ding te eten! Zo lekker! Met een koude koffie erbij. Deze zijn overal te koop, ook in vending machines. En dat is eigenlijk niks anders dan ijskoffie, maar dan in een flesje. Aan een paar slokken had ik altijd wel genoeg en Frank nam de rest.

Ik was inmiddels wel behoorlijk klaar met lopen, maar het was 14:30, dus nog geen tijd om te gaan eten en richting vliegveld te gaan. Vlakbij ons hotel was een winkelcentrum, Namba park. Met daktuinen en veel winkels.

We reden hierheen met de metro en liepen hier wat rond en gingen even zitten. Tegen 16:00 gingen we dan toch maar op zoek naar wat te eten. Dan konden we daarna op het gemak naar het hotel voor de koffers, even omkleden en rustig zoeken naar de goede trein. Het lijkt op papier allemaal zo simpel, maar de stations zijn vaak zo groot dat het vrij onduidelijk is als je er eenmaal loopt. Alleen de metro kan je bijna niet fout doen. Treinen zijn iets ingewikkelder.

We vonden een Hawaiiaans restaurant wat open was op deze tijd. Even terug naar de sfeer van Hawaii waar we een paar jaar terug waren. Frank nam hamburger en ik had eigenijk helemaal geen honger dus ik had alleen wat gefrituurde garnalen en nam wat van de patatjes van Frank.

Vervolgens liepen we naar het hotel om de koffers op te halen en om te kleden naar verse kleding na een warme dag. Het was inderdaad even zoeken naar de trein die we moesten hebben. Maar we vonden het en we waren toch veel te vroeg dus het was ok om even te moeten zoeken.

Met deze snelle trein waren er in 45 minuten op Kansai airport. Om 18:30 waren we op het vliegveld. Het plan was om 22:25 te gaan vliegen. We kochten eerst nog allebei een driehoekrijstding met de Suica card. Er stond bij ons allebei nog 180 yen op en die dingen waren 160 yen (1,12 euro). Zo konden we het mooi zo ver mogelijk opmaken. Geld van de Suica card afhalen kan alleen in Tokyo en daar zouden we niet meer komen. Die kaarten waren nu dus mooi zo goed als leeg. 😄

Verder hadden we nog een beetje geld over, maar er wat moet echt iets te koop aan souvenirs. We gingen daarom na nog een laatste check van de bagage (zit het goede in de handbagage?) richting de incheckbalies. We hadden wel online ingecheckt, maar hier kregen we een melding, dus we moesten sowieso langs de balie. Een half uur voor de balie open ging stond er al een rijtje, maar nog niet te lang dus we sloten aan. Drie kwartier later waren we aan de balie en kregen we gewoon alle boarding passen.

Toen kwam nog de rij voor de security. Schiphol kan er wat van, maar in Kansai airport ging het ook nier vlot. Maar ineens nadat we net even in de rij stonden riep er een vrouw van de luchthaven dat de security aan de andere kant ook open was en veel rustiger. Lekker! Andere mensen hadden wat langer nodig om dit te begrijpen, dus wij waren daar als eerst haha. We konden inderdaad ineens super snel door de security! We hadden nog een beetje geld over, waarvan we uit een vending machine 2 cakedingen en 2 flesjes drinken kochten. Er waren geen winkels meer open. Wel waren er nog capsule machines, met van die poppetjes erin. Er kwamen 2 dezelfde uit… tja, eens zien wat we ermee gaan doen.

Het boarden leek allemaal voorspoedig te gaan, al was daar wel iets vertraging met dat er nog op iets gewacht moest worden. Maar toen we in het vliegtuig zaten bleek dat we niet de geplande route over de noordpool mochten vliegen. Dit omdat er een vulkaan in Rusland was uitgebarsten en deze een grote aswolk produceerde. We moesten dus onderlangs vliegen. Dus onder Rusland door en om Oekraïne heen. Dit betekende nieuwe berekeningen maken voor de brandstof, bijtanken, cargo eruit halen en de computer instellen en we zouden er 2 uur langer over doen. Uiteindelijk gingen we met ruim een half uur vertraging de lucht in.

Gezien mijn ervaring met de heenvlucht zag ik er nogal tegenop. Maar het viel mij alles mee dit keer. Mijn benen deden soms wel vervelend, maar ik had geen bekken- of rugpijn dit keer. Na het eten (wat overigens best lekker was, rijst met tofu en groenten) probeerde ik meteen wat te slapen in plaats van een film te gaan kijken. Ik zei dat ook in mijzelf als een soort meditatie om mij rustig te maken “Ik adem in, ik adem uit, ik adem in, ik adem uit….” En zo heb ik toch van 0:00 tot 4:00 met tussenpozen wat kijken slapen! Dat was dus al een stuk beter. De rest van de 15 uur heb ik wel gevuld met films kijken. En het eten van het ontbijt later. En ik ben dit keer er dus best goed doorheen gekomen!

2,5 uur later dan gepland landden we in Helsinki. Oorspronkelijk hadden we 10,5 uur overstaptijd, omdat de geboekte vlucht naar Amsterdam geannuleerd was en we naar de volgende waren verplaatst. We kleedden ons weer even om naar verse kleding die we in de handbagage mee hadden genomen en poetsten onze tanden met de tandenborstel met tandpasta setjes uit het hotel in Nara. Ik kwam daar ineens op het idee dat dat wel handig is aangezien we elektrische tandenborstels hebben. Dat bleek inderdaad heel handig, zo konden we toch even onze tanden poetsen.

We spraken een vrouw van de luchthaven bij de paspoortcontrole om te vragen hoe we van het vliegveld af en er later weer op moesten komen. Omdat we nu door de vertraging minder tijd hadden en ze zei dat het in de middag druk zou worden bij de security hadden we eigenijk wat krap de tijd om het centrum van Helsinki in te gaan. Ze stelde een overdekt winkelcentrum voor dat dichterbij was. Dat klonk wel lekker, want het was ook heel koud en wij hadden natuurlijk alleen een zomerjas mee. En we waren ook wel een beetje gaar van de 15 uur durende vlucht.

Met de bus gingen we erheen en in 10 minuten waren we er, het Jumbo winkelcentrum. Er waren wat leuke winkels die we bekeken en we kochten nog deels merinowollen sokken. Er waren ook wat interieurwinkels. Scandinavische meubels en accessoires vind ik altijd wel heel mooi.

Later waren we wel een beetje op en gingen we ergens zitten om wat te drinken. De eerste espresso weer in 3 weken! Uiteindelijk zaten we er wel een tijdje een bestelden we ook meteen daar lunch. Frank had kip met mango en ik een kip burrito. Geen Japans eten meer dus. Na het eten waren we zo gaar dat we terug gingen naar het vliegveld en daar verder wat hebben rondgehangen. De gate werd nog een keer veranderd toen ook werd aangekondigd dat de vlucht 40 minuten vertraagd was, dus zijn we nog verplaatst. Helsinki airport is best gezellig met op veel plekken vogelgeluiden. Net alsof je buiten in het bos loopt. Maar dan met tegels en beton. 😉

Die 40 minuten vertraging zijn ook zo gebleven. Het vliegtuig kwam met vertraging vanuit Turkije. 2,5 uur duurde deze laatste vlucht. Geen enkele van onze 4 vluchten is dus volgens plan gegaan. Maar gelukkig is er niks helemaal geannuleerd (behalve dan degene die al vooraf was geannuleerd en veranderd). Om 18:15 landden we op Schiphol en na een kwartier taxi-en kwamen we aan bij de gate. Ook onze koffers waren meegekomen, dus dat was ook top. Met de auto van mijn schoonmoeder die op P3 stond reden we eerst naar het La Place restaurant boven de A4, want dan hoefden we niet in de file te staan. En daarna reden we naar huis. Na lang niet slapen eindelijk thuis. Alle kleding even uit de koffers getrokken en lekker gaan slapen!

Hoe was je vakantie?

Japan was intens! Dat is het beste woord waar we op zijn gekomen. En verder, Japan is heel bijzonder. Echt een andere wereld. Mooie stukken (de bloesems, de natuur in Hakone en op Miyajima eiland), lelijke stukken (de huizen en wijken in steden zijn echt niet mooi). En we hadden best goed gemikt op de periode om bloesem te kunnen zien. Met dank aan de reisorganisatie waar we dit boekten. Die adviseerde om toch een weekje eerder te gaan dan we zelf hadden bedacht. Dat er dan ook nog een vroegterecord van de bloesem was hadden we natuurlijk niet kunnen inschatten. Maar zoals je hebt gelezen hebben we zeker de eerste helft van de vakantie veel bloesem gezien.

Heerlijk eten en heel fijn dat je nergens op hoeft te letten wat je in je mond stopt (behalve bij een allergie natuurlijk). Veel van onze vakanties mochten we bijvoorbeeld niks rauws eten en ijsblokjes in het drinken moesten we vermijden. Dat soort zenuwachtig gedoe heb je niet in Japan. De hygiëne standaard is zo hoog dat je gewoon alles kunt eten. Ik heb ook nooit last van mijn buik gehad, wat ook een unicum is! Pas in het vliegtuig naar huis kreeg ik pijn in mijn buik van het onregelmatige eten door tijdsverschillen en vliegtuigen.

De plekken waar wij waren, op Osaka na, waren heerlijk gestructureerd. Iedereen loopt links en staat links op de roltrap. En dat doen ze ook echt. Je haalt de toeristen die deze memo gemist hebben er zo uit. Heerlijk overzichtelijk. Geen druk getoeter in het verkeer, gewoon easy! Waar ik in Vietnam helemaal uitgetoeterd was, was ik dat hier zeker niet. Wel zijn er overal muziekjes. Een muziekje als de metro eraan komt, een muziekje als je een winkel gaat, geluiden als je oversteekt.

De tempels en kastelen zijn ook mooi. Al zitten er ook bij die je echt kan overslaan. En na er een aantal gezien te hebben raak je wel een beetje uitgetempeld. 😉

Normaal denken we erg na over waar we heen willen. Of dat handig is en hoe dan precies? Dit keer leek het sinds de zomer vorig jaar een idee wat in ons hoofd zat en we hebben er uiteindelijk niet heel hard over nagedacht toen we boekten. De enige grote twijfel was mijn lichaam. We gingen ervan uit dat ik veel zou moeten zitten, omdat mijn bekken te veel pijn zou doen. En ook dat ik last van duizeligheid zou hebben. Die duizeligheid is wel een paar keer geweest. Ik heb de Epley beweging nog een paar keer gedaan en daarmee werd het soms minder. Andere keren nam ik reistabletjes die er tegen zouden kunnen helpen, maar dat werkte eigenlijk niet.

Mijn bekkenbodem heeft maar soms pijn gedaan en dat was dan ’s nachts en niet tijdens het lopen. Wel moest ik 80 keer per dag plassen. Zodra ik was geweest had ik weer het gevoel dat ik moest. Dat zal vast ook iets met bekkenoverbelasting te maken hebben, maar daarmee kon ik in ieder geval doorlopen (naar de volgende wc 😉 ). Met echt bekkenpijn had ik geen stap kunnen zetten, dus dat viel alles mee. Ik had om veel te kunnen zitten op randjes en harde bankjes een opblaasbaar kussentje gekocht, maar die heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Gelukkig maar, want ik dacht dat er bij al die tempels enzo wel bankjes zouden zijn, maar ik had toch echt op de grond moeten zitten als ik niet zou kunnen lopen.

Pas later na het boeken zagen we dat kapjes nog sterk aanbevolen (en dus werd dat gedaan) waren. Wat gelukkig vanaf 13 maart alleen een advies was. Sowieso vinden we die kapjes vreselijk en met temperaturen van 20-25 graden die we hebben gehad al helemaal niet te doen. Maar het is dus allemaal goed gekomen, precies op het goede moment.

Alles is dus uiteindelijk goed gekomen met de maatregelen en met mijn lichaam ook veel beter dan verwacht. Het was een mooie, intense ervaring. Laat dit, zo bijna een jaar na Nina, een opstapte zijn naar alleen maar goede dingen en meer vertrouwen in mijn lichaam. Want dat lichaam heeft het toch echt boven verwachting goed gedaan!

Kawaii

De Kawaii cultuur wil ik toch nog even extra noemen. Kawaii is eigenlijk alles wat schattig is. Pluchen beesten, poppetjes, plaatjes. Het herinnert mij eraan dat het allemaal niet zo serieus hoeft te zijn. Kirby uit de capsule machine hangt nu aan mijn werktas, op de achtergrond van mijn telefoon heb ik een Kawaii plaatje van een panda. Het is ook leuk dat bepaalde restaurants hierop inspelen door vormen te maken in het eten of een spekje in een vorm van een beestje toe te voegen. Ook zie je overal schattige plaatjes bij ook wel serieuzere opmerkingen. In plaats van een stomme pilon om iets af te zetten kan dit ook een poppetje zijn bijvoorbeeld. Veel gezelliger en je moet daardoor af en toe ook eens lachen! In mijn auto ben ik al jaaaren onwijs Kawaii, heel mijn achterbank ligt vol met knuffels. 😉

Reisverslag rondreis Japan 2023
Getagd op:    

7 gedachten over “Reisverslag rondreis Japan 2023”

  • Rienk
    31 maart 2023 om 21:15
    Permalink

    wat een gave reis, mooi die bloesem en fijn dat je het kan doen , goed naar je lichaam luisteren en genieten

    Beantwoorden
  • Thea van Bergen Bravenboer
    1 april 2023 om 09:24
    Permalink

    weer mooi beschreven, tuurlijk hou ik jullie verslag in de gaten😘

    Beantwoorden
  • Diana en Dirk
    1 april 2023 om 18:26
    Permalink

    Wat een belevenis! Dank jullie wel voor het reisverslag. We lezen het weer met veel plezier. Geniet van jullie vakantie.
    Diana en Dirk

    Beantwoorden
  • Diana enDirk
    5 april 2023 om 17:14
    Permalink

    Jullie zien en doen wel heel veel!! Ook lekker eten 🙂 Grappig de Boeddha’s met de mutsen op!!

    Geniet!!

    Beantwoorden
  • Dirk Verbrugh
    14 april 2023 om 19:02
    Permalink

    Dank jullie wel voor het uitgebreide reisverslag. Jullie hebben wel veel gezien en ondernomen. Een goede terugreis gewenst.

    Diana en Dirk

    Beantwoorden
  • Rienk
    15 april 2023 om 10:35
    Permalink

    Je verhaal eindelijk gelezen te hebben kan ik niet anders zeggen dat je een geweldige reis hebt gemaakt en veel van Japan hebt gezien , leuk dat je ons hebt mee laten genieten en voor de tips , gelukkig had je weinig last van lichamelijke klachten tijdens deze reis .
    Hele mooie herinneringen die je later heerlijk terug kan lezen en zien
    Groeten Rienk

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *