Gisteren had ik het ineens weer! Na 1,5 jaar van “freeze” had ik ineens zin om ei-banaan pannenkoekjes te maken en ook om weer eens wat te schrijven! Ik heb wel boekreviews geschreven, maar verder is er niet veel zinnigs uit mij gekomen op deze website. Daarnaast heb ik geprobeerd mijn Instagram stories nog wel een beetje bij te houden, maar ook dat ging de laatste weken niet meer echt. Ik had wel ideeën, maar het kwam er niet uit. Die ideeën heb ik gelukkig wel opgeschreven, dus die komen er hopelijk alsnog wel aan. Wat gaf dan de doorslag gisteren?
Vrijdagavond
Vrijdag was er weer zo’n praatje op tv. Van de zomer had ik mij voorgenomen er niet meer naar te kijken, omdat ik er alleen maar depressief, verdrietig en boos van word. Vrijdag heb ik toch gekeken, omdat ik wel erg benieuwd was naar de sluiting van de yoga in de avond (de tijd dat werkende mensen tijd hebben voor ontspanning…). Werken aan de gezondheid van mensen is weer het minst belangrijke lijkt het. Dus tijdens het praatje zat ik alweer te huilen en had ik toch weer spijt dat ik was gaan kijken. Onmacht, niet kunnen uitkijken naar iets en de angst dat we Chinese praktijken gaan krijgen in Nederland.
Daarnaast kan ik helemaal niet tegen het spastische gedoe van afstand houden, als een soort apenkooi mensen ontwijken (doe ik ook geen moeite meer voor trouwens) en geen enkele spontaniteit meer, omdat je alles moet reserveren en bij na moet denken of het überhaupt nog mag op de tijd die jij wilt. Dat is een beetje in het heel kort wat speelt in mijn hoofd de laatste maanden.
Wat deden we eerst dan?
Wat deden we eigenlijk voor maart 2020? Deze vraag heb ik mijzelf zo vaak gesteld en ik wist het antwoord echt niet meer. Geen idee meer waar ik mijn tijd toen mee vulde. Gisteren vroeg ik dat ook nog eens aan mijn vriend en die zei iets in de trend van “Niet veel zinnigers dan nu”. Ehhh ja…. Dat is eigenlijk wel zo…. Er is eigenlijk helemaal niks veranderd. Behalve dat we nu geen verjaardagen hebben. Nu hadden wij gelukkig sowieso al niet ieder weekend een verjaardag, maar toen vonden we het wel lekker als er een weekend niks afgesproken was.
Wat we toen verder deden in het weekend? Vaak gingen we dan naar een stad om te “shoppen“, maar dan vaak ook wel zonder met iets thuis te komen. Eigenlijk dus gewoon lopen door winkels en een beetje kijken. Koffie/thee of lunch pakken ergens en weer naar huis. En bij lekker weer wandelen in de natuur. Met die kapjes ga ik nu zeker niet meer voor mijn lol in een winkel lopen. Met een bril zie ik de eerste 10 minuten sowieso helemaal niks, dus winkel in, winkel uit wordt op die manier wel een erg lange dag. En eigenlijk hebben we toch ook helemaal niks nodig. Dus dat geeft wel een gat waarin je dan ineens niks te doen hebt.
We gingen ook best vaak uit eten, wat we toen dat niet meer kon vervangen hebben met het laten bezorgen van eten. Ik wil ook niet dat onze favoriete restaurants failliet gaan, dus zodra het weer mocht waren we wel weer in een restaurant te vinden. 😉 En toen ze om 20:00 dicht moesten gingen we met vrienden eten van 17:00-20:00. Allemaal prima eigenlijk, beetje meebewegen.
Iets waar ook wel veel tijd in ging zitten is natuurlijk reizen. Van het uitzoeken van een bestemming, tot alles regelen en vervolgens voorbereiden en natuurlijk de reis zelf. Iets hebben om naar uit te kijken dus. We leefden van reis naar reis. Dat is wel echt het grootste gemis. Andere plekken zien, andere mensen met andere ideeën ontmoeten. Het cirkeltje wordt nu wel erg klein. Maar iets boeken voor april/mei wanneer we waarschijnlijk op vakantie willen durf ik niet, want niemand heeft enig idee wat er dan mogelijk is. Een voucher hebben we nog uitstaan van onze gecancelde reis naar Zuid Afrika en Seychellen, dus nog meer voucher-geneuzel heb ik geen zin in. Dus het zal een last-last-minute reis worden, hopelijk niet weer in Nederland.
Ik kan er niks aan veranderen
Ik ben het met dingen niet eens en ik kan mij hier enorm over opvreten. Maar het enige wat ik hiermee bereik is dat ik enorme stress heb. Om de haverklap verkouden, onrustige darmen, lymfeklieren die weer vergroten door gekke plekken op mijn hoofd (ontstoken haarzakjes volgens de huisarts?) en zelfs een longontsteking een paar maanden terug. Daarnaast loop ik ook weer bij de fysio voor pijn in mijn nek en onderrug. Krijg ik dan ook nog iets positiefs terug voor al dat drukke gedoe in mijn hoofd? Nee, natuurlijk niet.
Ik kan mij dus wel heel hard gaan verzetten en mijzelf daarmee compleet lam leggen. Maar het gaat niks veranderen aan de situatie waar we met z’n allen in zitten. Ik heb geen oplossing hiervoor. Kan ook niks veranderen aan wat de overheid bedenkt. Ik kan op een pan gaan slaan, maar ook dit verandert niks.
Ja, misschien heb ik over 10 jaar spijt dat ik nu niks heb gedaan en zitten we inderdaad in een samenleving waarbij je punten moet sparen om naar een restaurant te mogen. Maar zou het echt zo ver komen? Ik ben er wel bang voor, want ik heb bij meer dingen gedacht, dat gaan ze niet doen… Maar misschien is het toch beter om niet de hele tijd te denken wat er nog zou kunnen gebeuren, maar om nu eerst voor mijzelf te zorgen. Net als in het vliegtuig, eerst zelf zuurstof, daarna kan je je kinderen of familie helpen.
Wat kan er wel?
Dus nu maar eerst bekijken wat er wel kan! ’s Avonds uit eten kan niet meer. maar uit lunchen kan wel! Dus gaan we kijken wanneer we lekker kunnen gaan lunchen. Ik heb al een leuk restaurant in mijn hoofd aan het strand. Wie weet volgende week na een strandwandeling? Even het weer afwachten.
Ook de yoga kan nog. Al is dat dan wel in de avond online. Gelukkig is de yogastudio enorm flexibel en hebben ze een les in de studio toegevoegd op woensdag van 16:00-17:00. (En ook wat ochtendlessen, maar dat komt minder goed uit) En laat woensdag nu vaak mijn thuiswerkdag zijn! Dus de keren dat dat zo is ben ik dus om 16:00 in de studio! 😀 Iets eerder beginnen met werken in de ochtend en als het toch nog niet klaar was kan er na de yoga nog even mee verder. En natuurlijk de zondagochtend, die blijft gewoon. Daarnaast is het voordeel van online lessen in de avond in de herfst/winter ook wel dat je lekker niet meer de kou in hoeft als je snoezelig bent van de yogales.
Met mensen afspreken kan ook nog gewoon. Beetje afstand houden en dan is alles mogelijk. En in kleine groepjes is eigenlijk veel leuker dan zo’n grote verjaardag waarbij je eigenlijk niemand echt spreekt.
Daarnaast kan wandelen nog steeds en mocht ik toch echt een winkel in moeten, dan kan dat ook nog steeds, dus niet alles hoeft met busjes naar mijn huis gebracht te worden (al is dat wel verleidelijk). Ook naar de dierentuin, Blijdorp, kan gewoon, dus van ons abonnement maken we nog steeds dankbaar gebruik.
Wat er dan verder nog is wat echt niet meer kan? Ik zou het even niet kunnen verzinnen.
Ik ben terug?
Na al deze gedachten gisteren heb ik ineens ook weer de motivatie terug om aan mijn website te werken. Ik hoop echt dat ik dat ditmaal vast kan houden!
Dus heb jij een vraag rond gezonde voeding, lifestyle, yoga, mindset? Laat het mij weten hieronder of via e-mail info@natuurlijklinda.nl. Dat helpt mij bij inspiratie en wie weet maak ik er dan een blog over, zodat jij er ook weer wat aan hebt! 😀
Ow, en het recept van de ei-banaanpannenkoekjes die ik gisteren ineens weer wilde maken kan je hier vinden: Recept ei-banaanpannenkoekjes