Gisteren heb ik een corticosteroïden injectie bij mijn stuitje gekregen. Er waren al wat mensen die reageerden dat dit niet natuurlijk is en niet gezond en ja, dat weet ik. Maar soms kan je even niet anders en ik zal in deze blog uitleggen hoe ik tot deze beslissing ben gekomen.

Oorzaak

Ik heb nu ruim een jaar pijn aan mijn stuitje. Zitten is echt een hel! Ik kan eigenlijk nergens normaal zitten, zit op mijn werk en in auto’s op een kleedje, waarbij ik zorg dat mijn stuitje vrij hangt. Gelukkig hoef ik op mijn werk meestal niet veel te zitten, maar op visite en thuis op de bank moet ik met mijn benen onder mij zitten, zodat mijn stuitje vrij hangt, of zorgen dat ik op een harde stoel zit. Resultaat daarvan is dan weer dat mijn benen afknellen en ik last krijg van mijn knieën. Niet echt een goede oplossing dus. Waarschijnlijk is de oorzaak het lange zitten in een slechte bus op vakantie in Costa Rica, waar ik al eerder over vertelde. Waarschijnlijk is daardoor het botslijmvlies om het stuitje heen geïrriteerd geraakt. Normaal gesproken zou dit vanzelf weer weg gaan, maar bij mij is dat dus niet het geval. Misschien ook omdat dit al de tweede keer is dat ik deze klacht kreeg. Een jaar eerder had ik al pijn na 2 weken stuiteren in jeeps in Zuid Afrika, wat ook echt een aanrader is trouwens! (afgezien van dat stuitje dan 😉 )Het verschil met een jaar geleden was alleen dat het toen na een paar weken vanzelf weer weg ging. 🙂 Ik denk dat deze tweede overbelasting er overheen toch echt teveel is geweest.

Overwegingen

Ik ben natuurlijk niet meteen voor de injectie gegaan! Allereerst dacht ik dat het, net als een jaar daarvoor, wel vanzelf weg zou gaan. Toen dat na 3 maanden nog niet het geval was heb ik de fysiotherapeut gebeld of zij er wat mee kon. Ze zei van wel, dus dat ben ik gaan proberen. Ze heeft geprobeerd om het stuitje wat te ontspannen door ertegen te duwen en het gebied er omheen te ontspannen. Dit had als resultaat eigenlijk alleen dat het erger werd, dus dit was geen oplossing. Daarna ben ik naar de huisarts gegaan en die verwees mij door naar de pijnpoli in het ziekenhuis. Daar kreeg ik het verhaal van de ontsteking van het botslijmvlies te horen en de arts gaf mij ontstekingsremmende pillen om eerst te proberen voordat eventueel een injectie een optie zou zijn. Eerst een halve dosis, die niet werkte en vervolgens een hele dosis, die ook niet helemaal top werkte. Ondertussen was ik ook bij een acupuncturist langs geweest, in de hoop dat hij iets voor mij zou kunnen doen, in plaats van de voorgestelde corticosteroïden injectie bij de pijnpoli. Helaas kon de acupuncturist hier niks mee.

In november ben ik weer naar de pijnpoli gegaan, gewoon voor een gesprek over wat nu te doen. Weer kwam hij met die spuit, maar het is maar 50% kans dat het werkt! Dit vond ik toen nog niet genoeg. Daarnaast brengt zo’n injectie voor mij nog een risico met zich mee, omdat mijn leveradenomen ervan zouden kunnen gaan groeien, omdat het natuurlijk wel hormonen zijn en die adenomen groeien van geslachtshormonen, wat dus wel een risico voor mij met zich mee brengt, omdat het hele nare gevolgen kan hebben als ze te groot groeien. Daarom was ik nog niet overtuigd en vervolgens ben ik het nog gaan proberen bij een osteopaat. Daar was het idee om mijn bekken en heupen dusdanig te ontspannen dat mijn stuitje beter zelf zou kunnen herstellen. Een paar behandelingen en 3 maanden verder was mijn heup wel beweeglijker, maar leek dit voor mijn stuitje ook geen verbetering te geven. Ik heb toch nog gevraagd om een röntgenfoto om te checken of het echt niet gebroken waar tijdens 1 van die 2 reizen en ook dat was niet het geval. Dus ben ik toch maar weer bij de pijnpoli langs gegaan. Mijn enige opties waren nog uitzitten (of ja, eigenlijk juist niet zitten zeg maar 😉 ) tot het vanzelf weg gaat of die injectie erin… Na ruim een jaar niet normaal kunnen zitten en misschien daardoor ook wel mijn gekneusde ruggenwervel, omdat je toch alles raar gaat gebruiken als je raar moet zitten, heb ik er dus uiteindelijk toch voor gekozen om die injectie te doen! Ik mag er 1 van de maag-darm-lever arts, om het risico voor mijn  lever zo laag mogelijk te houden.

De prik

Daar zat ik dan gisteren in het ziekenhuis. Klaar in m’n “operatiepakje” in bed. De tijd dat ik moest wachten moest ik maar “lekker achteruit hangen om te ontspannen”. Tja, als ik dat zonder pijn zou kunnen dan was ik daar niet hè! Dus ik ben lekker eigenwijs rechtop naar voren blijven zitten. 😉 Ik had mij natuurlijk lekker druk gemaakt om die prik, maar uiteindelijk deed het wel pijn, maar het was echt zo voorbij! Het was een ruggenprik, maar dan helemaal aan het uiterste puntje van de ruggengraat, in een holte die daar zit, dus ik moest op mijn buik liggen. Tegelijk met de corticosteroïden werd ook een verdoving ingespoten, dus alleen de eerste paar seconden voelde ik en, zoals hij had uitgelegd, voelde ik dat hij tegen mijn bot ging om te zoeken waar hij moest zijn (sorry als je nu over uw nek gaat ;)) , en daarna alleen nog dat die weefsels daar uitzetten, net als wat je voelt met een vaccinatie in je spier zeg maar. Er ging echt veel in, dus dat is ook geen wonder dat je dat voelt. Ik zag dat het een 25 ml spuit was (ik heb de dikte van de naald gelukkig niet gezien) en die zat toch zeker tot 15-20 ml vol! (Ja, dat heb je als je op een lab werkt, dan herken je die dingen 😉 )


Na de prik

Ik moest nog een half uur blijven liggen, wat nu wel ging, want nu was het verdoofd. 😉 Het was een heel raar gevoel in mijn benen! Alsof ze sliepen, maar dan ook weer net niet! Verder voelde ik mijn hart als een malle tekeer gaan en mijn buik maakte allemaal rare geluiden en ik kreeg het echt bloedheet! Maargoed, na 3 kwartier mocht ik mij aankleden en weer naar huis. Toch wel een beetje eng om dan te gaan staan hoor! Maar ik zakte er niet doorheen. 😛 Thuis aangekomen ben ik gaan zitten op de bank, nog wel “gewoon” scheef, want ik durfde niet op mijn stuit te gaan zitten. 😉 De hele avond heb ik vreselijk onrustige benen gehad!

De dag erna

Ik mag vandaag niet werken van de pijnpoli-arts, dus ik ben lekker een dagje thuis en ik mag nergens naartoe, want ik mag ook niet aan het verkeer deelnemen! Hoe mijn benen nu voelen lijkt mij dat sowieso ook niet zo’n goed idee… Ik heb nu dus mooi tijd om deze blog te typen, nog wat recepten uit te typen, boeken te lezen en tv te kijken. Vannacht kwam ik wat moeilijk in slaap door mijn vervelend voelende benen, maar ik werd toch wel uitgerust wakker. Vandaag heb ik een soort spierpijn gevoel in mijn billen en mijn benen voelen nog steeds enorm irritant en wiebelig! Mijn sokken aandoen was best een uitdaging op 1 been. 😉 (ja, ik had kunnen gaan zitten, maar je moet jezelf een beetje blijven uitdagen hè? 😉 ) Voorover bukken gaat ook niet van harte, dus even niks laten vallen vandaag. 😉 Als het goed is moet ik binnen 2-3 dagen na de prik iets gaan merken en als het binnen een week niet beter wordt dan gaat dat ook niet meer gebeuren. Ik moet zeggen dat, ondanks dat ik nog niet vol op mijn stuitje durf te gaan zitten, ik wel soms ineens in een positie zit waarvan ik dan denk dat kon ik eerst niet zonder pijn! Ik zit nu bijvoorbeeld gewoon op een eetkamerstoel, zonder mijn been onder mijn billen! Dat kon eerst echt niet…. Dus wie weet helpt het wel! 😀 Wat zou dat fijn zijn zeg! Of het is nog een beetje van de verdoving. 🙂 Voorlopig doe ik vandaag gewoon rustig aan. Ik zie de zon, dus misschien als die straks de picknickbank in de tuin raakt dat het wel lekker weer wordt om buiten te gaan zitten! 😀 Ondertussen ga ik maar aan de bietensap en een citroensapkuurtje om mijn lever wat te ondersteunen en dan zien we wel hoe mijn lichaam verder gaat reageren. Ik ga er maar even vanuit dat mijn lichaam prima in staat is om hiermee om te gaan nu ik normaal zo gezond leef. 🙂

Nu duimen met z’n allen dat het werkt alsjeblieft! 😉 Wordt vervolgd!

De update van hoe het een week later met mij gaat kan je hier vinden. 🙂 En hier hoe het in augustus gaat, dus 4 maanden later. En nu ook van een jaar later! Die kun je hier vinden.

Prik in mijn stuitje, mijn overwegingen
Getagd op:             

4 gedachten over “Prik in mijn stuitje, mijn overwegingen

  • 25 april 2019 om 11:31
    Permalink

    Hoi, ik ook groot probleem met stuitje. Dit heb ik overgehouden na 2 x op operatie tafel gelegen ( voor oor operaties 😞) Fysio en oefeningen help niet. Ook slik ik pijnstillers amitrypiline en Tramadol , voor lage rugklachten .Ik heb ook botontkalking , reuma artrose, Ondanks de zware pijnstillers nog veel pijn met zitten( ook op speciaal stuit kussen . Ik al 3 x injecties in stuit gehad. Dan gaat het een poos goed. Maar helaas komt de pijn terug . Met mooie weer kan ik dus niet fietsen 😥Ik ben bang dat het een chronische pijn is. Ik denk dat ik weer de pijnpolie gaat bellen . Dus je ben niet alleen met deze lastige kwaal. Jij ook sterkte ermee

    Beantwoorden
    • 26 april 2019 om 19:08
      Permalink

      Dank je wel Elly. Heel vervelend, al die klachten die je noemt! Heftig hoor! Ik hoop dat je iets gaat vinden wat jou gaat helpen. 🙂

      Beantwoorden
      • 27 april 2019 om 10:15
        Permalink

        Hoi Linda, gelukkig sta ik heel positief in het leven. Ik denk altijd dat het erger kan. En er mensen zijn die opgegeven zijn of al jong zijn overleden( dit in de familie meegemaakt. 1 zus 46 2 broers 65 en 67 jaar. Zwager en schoonzus allebei 47 jaar. Dus pluk de dag. Iedereen met lichamelijke klachten sterkte en geef het een plekje en ga zo mogelijk door met leven Gr Elly

      • 27 april 2019 om 12:12
        Permalink

        Goede gedachte inderdaad! 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *